Waar eerst de koeien liepen, staan nu de tafels voor vergadering of ontbijt. Jeroen en Joke Aarnink maakten van een oud erf een prachtige plek met vergaderlocatie en boerderijkamers. Met de zogenaamde VAB-regeling werd de bestemming op het erf gedeeltelijk aangepast.
Die VAB-regeling (Vrijkomende Agrarische Bebouwing) maakt meer ontwikkeling mogelijk in het buitengebied. Boeren mogen door de VAB-regeling op het eigen erf iets anders ontwikkelen, zoals een kinderopvang in een voormalige stal of schuur. Ook ondernemers die niet op een boerenerf wonen kunnen gebruik maken van een leegstaande schuur om een bedrijfsactiviteit uit te voeren. Het VAB-beleid moet zo voorkomen dat leegstaande schuren zorgen voor verpaupering van het buitengebied. Bovendien geeft de regeling een impuls aan de economie in het buitengebied. Jeroen en Joke erfden de boerderij en bijbehorende grond in het buitengebied van Reutum van een tante van Jeroen. “Toen we het kregen, was het wel wat anders dan nu”, vertelt Joke. “Het was muf, zwart, donker… alles wat je je bij een oud erf voorstelt. De koeien stonden op de deel, tegen het woongedeelte aan. Het was echt niet meer van deze tijd.” Maar het echtpaar zag de mogelijkheden om er wat van te maken.
Samenwerking tussen verschillende partijen
Omdat het hele erf een Rijksmonument is, waren er veel partijen betrokken bij de restauratie. “We zijn goed geholpen door Adriaan Velsink, een gepensioneerde ambtenaar van de provincie. Dat was ook wel nodig, want er komt nogal wat op je af”, vertelt Jeroen. “Toen we in beeld hadden wat we wilden met het erf, hebben we alle betrokken instanties uitgenodigd. Hier in de boerderij zijn we met alle betrokkenen om tafel gegaan. Dat heeft enorm geholpen. We hebben uitgelegd wat onze bedoeling was, open kaart gespeeld. Daardoor kon iedereen direct reageren en konden ze ook op elkaar reageren. Zo hielden we regelmatig besprekingen. Na 1 gesprek waren we dan weer een stuk verder. De mensen van de betrokken organisaties zoals Monumentenwacht merkten ook al snel dat we de historie van het erf in tact lieten. Dat vind ik zelf ook het mooist”, vertelt Joke. “Ik vind het juist prachtig om de geschiedenis hier te laten zien. Die oude kleuren vind ik heel mooi, dat past hier ook echt bij.” Na een traject van ruim een jaar waren de plannen goedgekeurd en verleende de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed een subsidie voor de restauratie. Door gebruik te maken van de VAB-regeling (Vrijkomende Agrarische Bebouwing) kon een gedeelte van het erf de bestemming recreatie/toerisme krijgen. Op de rest van het erf zit nog wel een agrarische bestemming. Op deze manier was het mogelijk om zowel de boerderijkamers te realiseren, als een jongveestal.
In 2012 kon de restauratie beginnen. Gedurende 2 jaar werd er op het erf hard gewerkt. “In september 2013 zijn we hier zelf komen wonen en in het voorjaar van 2014 zijn we open gegaan.” Het resultaat mag er zijn. De boerderij is in oude luister hersteld en biedt nu plek voor vergaderen, trainingen, optredens en overnachtingen.
Kansen
Vooral kijken naar kansen is belangrijk volgens wethouder Erik Volmerink. “Als je reuring wilt houden, moet je kijken naar de kansen op het platteland. Het zorgen voor nieuwe activiteit in de schuren die nu en in de toekomst leeg komen te staan.”
Pioniers
Waar de gemeente nu open staat voor ontwikkelingen op het platteland, was dat zo’n 20 jaar geleden wel anders. Irma Lohuis was in 1998 één van de pioniers op dit gebied. Zij wilde een kinderopvang maken bij hun agrarische bedrijf in Geesteren, maar liep tegen de regelgeving op. “Voor de gemeente Tubbergen was het een nieuw fenomeen; dit was een stedelijke activiteit, dat paste niet in het buitengebied.”
Irma gaf niet op en samen met de gemeente Tubbergen hebben ze de provincie Overijssel ook kunnen overtuigen in te stemmen met de wijziging van de bestemming die nodig was om kinderopvang De Boerderij te kunnen starten. “Het heeft enkele jaren geduurd om het voor elkaar te krijgen. Het heeft me veel energie gekost, maar ik ben nu nog elke dag blij dat het gelukt is”, vertelt Irma. “Als ik hier de kinderen in de stal zie lopen, weet ik weer dat het een goede zet was. Tubbergen mag trots zijn dat ze het destijds aandurfden om verder te kijken dan de regelgeving. Om het platteland levend te houden, heb je dit soort ontwikkelingen nodig.”
