Na bijna 90 jaar is muziekvereniging Levenslust uit Fleringen nog steeds een bruisende vereniging, waar gezelligheid de boventoon voert.
Elke maandagavond komen de leden bij elkaar voor de repetitie en van de concerten proberen ze aantrekkelijke evenementen te maken, voor zowel het publiek als de muzikant. Hoewel de vereniging bijna 90 jaar oud is, geldt dat natuurlijk niet voor de leden. Muziek maken verbindt jong en oud, en dat is terug te zien in hun bezetting; een gemêleerd gezelschap van alle leeftijden. Jammer genoeg kampt de vereniging met een langzaam dalend ledenaantal. Ze zijn daarom op zoek naar enthousiaste (aspirant)muzikanten uit Fleringen of omgeving die het leuk vinden om in een gezellige setting muziek te maken. Nieuwsgierig? Diegenen zijn van harte welkom om eens te komen kijken tijdens een repetitie, op de maandagavond. Hiervoor is het wel handig om vooraf even contact met de club musici op te nemen, zodat ze weten wie er komt, via [email protected] of tel. 06-42092744.
Deel 2
In aanloop naar het 90-jarig jubileum van Levenslust zal in de komende maanden de geschiedenis van deze vereniging maandelijks stukje bij beetje langs komen. Nu volgt deel 2.
Vele ups en downs heeft de vereniging in de eerste decennia gekend. Vaak stond zij aan de rand van een bankroet. Maar steeds door het bijspringen van de Fleringers kwam de vereniging er weer bovenop.
Na de ruimte in café Van de Koelen vond zij een prima onderdak in de maalderij van de familie Frielink. ’s Winters wel geweldig koud en ’s zomers broeierig wegens de hitte, maar men hield vol.
De laatste 70 jaar is café-restaurant De Molen vereniging- en repetitielokaal. Vele leden gingen heen, weinigen kwamen er voor in de plaats. In de vijftiger jaren deed de ouderdom zich gevoelig gelden. Zeer weinig trad Levenslust op de voorgrond. Was zij gedoemd te verdwijnen? Moest en zou Levenslust niet het visitekaartje van deze kleine buurtschap blijven? Blijven kleine kernen zonder muziek bestaan? Het enthousiasme van het eerste uur was er uit. Maar toen ineens kwam de ommekeer. Wat gebeurde er? In Tubbergen was men gestart met een zogenaamde Koperklasse. Wat Levenslust daaraan te danken heeft, is met geen woorden te omschrijven. Vanuit Fleringen melden zich vele jongeren om opgeleid te worden tot een goed muzikant met kennis van theorie. Dirigent H. Kerssemakers bundelde alle krachten en het plezier kwam weer terug. In 1963 werd een meisjesdrumband opgericht. Op 5 november 1964 kwam het Uniformfonds tot stand en bij gelegenheid van het 40-jarig jubileum in 1966 werden op een grootse feestavond voor de eerste keer in haar bestaan Levenslust nieuwe uniformen aangeboden. Met geld, bijeengebracht door de Fleringers zelf zonder een cent subsidie van buiten.
Door zijn benoeming tot directeur van een LHNO-school in Zaandam moest de actieve dirigent Kerssemakers noodgedwongen afscheid nemen van zijn vereniging, die hij met zoveel elan heeft begeleid. De heer T. Degger nam de dirigeerstok over. Onder zijn bekwame leiding groeide en bloeide de vereniging eveneens. Men speelde toen in de tweede afdeling van de Aartsdiocesane Bond.
In 1969 kwam men via de heer Kerssemakers in contact met een Duitse amateurvereniging Klingendes Spiel uit Seppenrade geheten. De banden met deze vereniging waren zeer goed en er hebben zich tal van uitwisselingen voorgedaan. Bij het 60-jarig jubileum, nu dus 30 jaar geleden, was ook deze vereniging aanwezig.
Vanaf 1 januari 1974 was de heer W. Loff uit Losser de dirigent als opvolger van de heer Degger. Onder zijn leiding heeft men in 1975 bij een concours de eerste prijs behaald in de tweede afdeling. Intussen zijn op 10 april 1968 een 15-tal leden van het orkest een zogenaamde boerenkapel begonnen. Ook zij gingen regelmatig op concours en verlenen hun muzikale medewerking bij tal van festiviteiten. Zij hebben als naam de Mol’n Blaoskapel gekozen, omdat het repetitielokaal café-restaurant De Molen heet. Onder de enthousiaste leiding van de heer Loff groeide de Mol’n Blaoskapel uit tot een alom bekend en veel gevraagde Egerländerkapel. Diverse eerste prijzen werden behaald op concoursen en als hoogtepunt werd in 1979 een eigen langspeelplaat onder de titel Draaiende Wieken uitgebracht.
