De inwoners van Geesteren en omstreken gaan op 18 oktober aanstaande door 300 jaar kerkgeschiedenis reizen tijdens de jaarlijkse lezing van Stichting Heemkunde Geesteren. Hierbij zullen ook een aantal kerkelijk functionarissen en burgemeester Wilmien Haverkort-Wenker acte de présence geven.
Na het openingswoord door Bertus Klein Haarhuis is het de beurt aan Harry Meinders. Meinders zal de aanwezigen meenemen naar tal van kerkelijke (bouw)projecten en andere activiteiten die in de loop der jaren plaatsvonden. Vervolgens is het woord aan Bertus Klein Haarhuis en Paul Sand. Met behulp van unieke foto’s, prenten en andere historische documenten, maken zij met de aanwezigen een virtuele reis door de Geesterse kerkgeschiedenis.
Presentatie boek
Hoogtepunt van de donateursavond is de presentatie van het boek 300 jaar kerkgeschiedenis Geesteren. Het eerste exemplaar zal door SHG-voorzitter Paul Sand worden overhandigd aan iemand die gedurende een aantal jaren nauw betrokken was bij het kerkelijk gebeuren in de parochie Geesteren. Het boek, waaraan door een aantal mensen van de SHG ruim anderhalf jaar is gewerkt, beslaat 192 pagina’s. Talrijke oude documenten en nostalgische foto’s omlijsten de vele boeiende verhalen.
Kort inkijkje
Joannes Petrus Leurs werd in 1717 toen de statie Geesteren werd opgericht, pastoor van Vriezenveen en Geesteren. Hij vestigde zich in Geesteren. De Drost van Twenthe gaf toestemming om een gedeelte van het Eijlershuis op de Voormolen, dat vroeger een havezate van de heren van Geesteren was, als kerk en pastorie in te richten. De heilige missen werden gelezen in een kapel die op ongeveer 100 meter van het Eijlershuis stond.
Pastoor Leurs kreeg op 28 februari 1746 als opvolger Henricus Cramer, die geboren werd in Schapen (bij Lingen, Duitsland). Pastoor Cramer kreeg toestemming om op een centraler in Geesteren gelegen plek een kerk te stichten. De kerk verhuisde van de Vermolen naar het midden van de buurtschap Geesteren. Van boer Mensman (toen Mensink, nu Maathuis) kocht de pastoor een halve bunder grond. Een aan de zuidzijde van de Mensinkkamp gelegen schaapkooi, het Mensinkschot genaamd, fungeerde als kerk.
Het Mensinkschot werd in de loop der tijd te klein om alle parochianen onderdak te bieden. Ook raakte het kerkgebouw danig in verval. Tijdens de periode van pastoor Kock, werd in het jaar 1818 besloten een nieuwe Waterstaatskerk te bouwen. Deze kerk werd in 1819 op vrijwel hetzelfde perceel gebouwd als waar het Mensinkschot stond. Het is ook de plek waar tot voor kort schoenenzaak Elferink gevestigd was.
Op 15 juni 1922 werd Johannes Baptista de Graaff de nieuwe pastoor van Geesteren. Meteen al bij zijn aantreden werd hij geconfronteerd met een gebrek aan voldoende zitplaatsen in de Waterstaatskerk. Het aantal parochianen bedroeg in die tijd al bijna het dubbele van de 573 beschikbare zitplaatsen. De aartsbisschop stemde op 24 april 1924 toe in de bouw van een nieuwe kerk met pastorie. De eerste steen werd op 5 mei 1925 gelegd. Na 1 jaar en 4 maanden bouwen, werd de nieuwe St. Pancratiuskerk op dinsdag 21 september 1926 door de aartsbisschop van Utrecht, ingezegend. De nieuwe kerk telde ruim 800 zitplaatsen. Nu, anno 2017, is dit nog steeds het kerkgebouw waar de Geesterse katholieken samenkomen.
Saamhorigheid en eensgezindheid in de parochie
Een treffend voorbeeld van grote saamhorigheid,was de grote kerkrestauratie in de periode 2001-2003 toen Theo Munsterhuis pastoor van Geesteren was. Door de parochianen werd aan deze restauratie maar liefst 600.000 gulden bijgedragen. Tal van bedrijven uit Geesteren waren bij de restauratie betrokken. Vanaf de preekstoel dankte voorzitter Ton Ankoné van de restauratiecommissie naderhand alle gevers en al die vrijwilligers die met de enveloppen langs de deur waren gegaan, heel hartelijk met de volgende woorden: “Een plaatsje in de hemel kunnen wij jullie niet garanderen, want daar gaan wij niet over, maar een mooie gift aan onze kerk staat wel aardig op je cv als je te zijner tijd je bij Petrus moet melden.”
