Eindelijk een positief geluid en dan bedoel ik niet dat de theaters in Tubbergen weer open gaan, maar dat het zomaar waar zou kunnen zijn dat de postcodeloterij is gevallen op postcode 7651 JT.
Wie tegenover de brandweerkazerne aan de Reutummerweg tussen de bosjes door, de ‘hemelpoort’ inrijdt waant zich in het hiernamaals. Tenminste zo werd vroeger op mijn lagere school het einde van ons aardse bestaan gepresenteerd door juffrouw Fien. Prachtige schilderijen en tekeningen met zwevende engelen en bebaarde mannen. Weliswaar geen luxe landhuizen, maar dat had een hele andere reden; bouwbedrijf Poppink uit Reutum bestond toen nog niet, evenals Hoek en Steggink. In de hemel kennen ze alleen timmerman Jozef van Nazareth en u weet vast wel hoe armoedig hij samen met Maria is begonnen.
Veldwijk in Tubbergen, zoals het laatst gerealiseerde wijkje wordt genoemd, is binnenkort klaar. Een verscholen resort aan de rand van het centrum van Tubbergen. Aanvankelijk was het moeilijk om deze bouwgrond van gemiddeld 1600 vierkante meter te verkopen. Maar met een gereduceerd prijsje van de gemeente en een bijna gratis-geld-actie van de Rabobank zijn nu alle percelen verkocht en de villa’s zijn bijna klaar. Fantastisch zoals het eruitziet, deze bubbel. Nog een paar laatste loodjes aan tuin en overdekt terras en dan moet alleen de straat nog ‘gestoffeerd’ worden. Ongetwijfeld alles met de mooiste materialen van de Pannenloods.
Met uitzondering van enkele erfenissen zal Jan Modaal niet in dit wijkje wonen. Hooguit een wandeling langs de landhuizen. Nee niet nieuwsgierig, maar belangstellend. Er valt veel te halen, maar inbrekers hebben daar geen schijn van kans. Er is altijd wel iemand die in de pauze door het raam van de werkkamer loert, want genieten van een pensioen zit er voorlopig niet in. Maar ook dure camera’s en beveiligingssystemen registreren alle bewegingen.
Ze zeggen dat het er prettig wonen is, maar de eerste haarscheurtjes zijn al zichtbaar. Pal naast de wijk wonende geiten mekkeren wel erg hoorbaar. En er schijnt ook nog een echte boerderij-haan iets te roepen, maar deze oproerkraaier is nog niet getraceerd. Het zou zo maar een reden kunnen zijn waarom de gemeente Tubbergen, ondanks de grote vraag naar eenvoudige woningen, niet heeft gekozen voor 40 twee-onder-een kapwoningen, zoals in de geliefde Van Dieststraat in Tubbergen, maar voor 9 huizen die een tuinman nodig hebben. Dat scheelt al gauw 31 klachten.
Toch loont het de moeite om eens een kijkje te nemen in dit woonwijkje. Zelfs mijn hond vindt het daar prachtig. Aan het eind leidt de weg gewoon weer terug om de villa’s voor de tweede keer te bekijken. Het is werkelijk genieten van de huidige architectonische bouwkunsten. Komt bij dat er ook nog eens aardige mensen wonen die vriendelijk gedag zeggen, ondanks een huizenhoge hypotheek. Mensen die het wel hebben aangedurfd zonder te hopen op steun van de Postcodeloterij.
Tot mijn verbazing zag ik deze week dat Spieker-Jozef er toch aan het werk was, maar nu in de persoon van (Gait) Hams Interieurbouw uit Tubbergen. Niet om een Ikea-keukentje te plaatsen, maar een echte handgemaakte. Vakkundig en zorgvuldig geplaatst. Maar dat is niet alles. Complete interieurs van vloer tot plafond. Je weet gewoon niet wat je ziet. Mijn vader zou gezegd hebben: “Woar doot ze ‘t van?” Tja dat weet ik ook niet, maar mooi is het wel. Daar kan het kribbetje van de echte Jozef bij lange na niet aan tippen. Het is zelfs nog mooier dan de inboedel in de hemel op de tekeningen van mijn juffrouw.
Had ik vroeger op diezelfde school maar beter mijn best gedaan of een vriendin gescoord met een hoog salaris, dan had ik vast wel op Veldwijk gewoond. Het had gekund, maar nu is het te laat. Toch moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat het ook erg prettig wonen is in de Van Dieststraat, samen met mijn lieve vrouw (zij leest dit stukje waarschijnlijk ook). En het is in deze straat al helemaal het einde wanneer ook nog eens de 4 H’s ontbreken: Haan en Huizen Hoge Hypotheek.
J. Kwibus
