Een leuke hobby wil nog weleens uit de hand lopen. Als de passie ervan afdrupt, dan weet je dat het een schot in de roos is. Het aantal uren dat erin wordt gestopt maakt niks meer uit, het gaat vooral om de beleving.
Maar wie is iets zonder de juiste mensen om zich heen, een goed team van even zo fanatieke helpers? In de wereld van de motorsport is dit niet anders dan daarbuiten. Iedereen kent wel de tv-beelden van een F1-team dat bijvoorbeeld bij Max Verstappen razendsnel de banden verwisseld en even flink wat liters brandstof bijtankt, maar bij de amateurs en liefhebbers die geen enorme budgetten ter beschikking hebben staan is er minstens evenveel drift om een maximaal resultaat te bereiken.
Een eigen team
Wout Hesselink uit Albergen is de gelukkige ‘aanvoerder’ van een eigen autocrossteam, bestaande uit familie en racevrienden die bij elke NK-wedstrijd voor hem klaarstaan. Zijn jarige oma moest er vandaag zelfs een kaartmiddagje voor laten schieten. Broer Ruud, keeper bij voetbalclub TVC’28, werd via de telefoon op de hoogte gehouden.
De race ging helaas het niet zo goed en het resultaat navenant minder. “Een zandbaan ligt me niet, geef mij maar klei. Mijn auto heeft niet zoveel vermogen. Ik doe mee aan de standaardklasse en dan mag er niks aan gedaan zijn, dus geen verbeteringen aan de motor of anderszins”, aldus Wout. Een kameraad van hem legt het nader uit: “Andere deelnemers in dezelfde klasse sleutelen wel, want er wordt heel weinig gecontroleerd door de KNAF of de wagen al dan niet nog origineel is. En iedereen doet het, dat opvoeren en aanpassen.”
NK in Reutum
Wie autocross zegt, zegt automatisch Erik Nijkamp. De Langevener oogde wat vermoeid na een – waarschijnlijk – korte nachtrust en zeker ook de wekenlange voorbereiding van de NK-wedstrijd, maar veerde zichtbaar op bij het ruiken van de eerste uitlaatgassen. Als één van de drijvende krachten achter de lokale races, blijft hij een kritisch oog houden op alles wat loopt en beweegt. Erik: “Ik zie genoeg verbeterpunten, maar dat komt doordat ik zo’n beetje overal kom en het hier allemaal gewoon goed voor elkaar is. Daar is het niet anders, andere organisaties willen dat natuurlijk ook.”
Dat het wel snor zit met zulk streven naar perfectie blijkt uit een kijkje achter de schermen. Met moderne apparatuur, snelle communicatiemiddelen, hoge veiligheidseisen, vaste aanspreekpunten en natuurlijk veel controlerende ogen en oren zijn er maar weinig organisaties te noemen die dit zo tot in de puntjes geregeld hebben.
