Elf dagen lag hij in het ziekenhuis, de man die op 21 februari 2019 – midden in de carnavalsperiode – op de Rossumerstraat te Agelo tegen een aanhanger aanreed.
Deze was achter een graafmachine gekoppeld, bestuurd door de nu 25-jarige loonwerker Tom S. uit Tubbergen. Hij had een aggregaat teruggebracht naar het daar gevestigde verhuurbedrijf en wilde ter plaatse zijn lange combinatie draaien. “Ik was op het moment van het ongeval in m’n eentje. Daarvoor was er nog wel een ander bij, maar die moest opeens weg. Het omdraaien wou niet en dus wilde ik achteruit, de straat op.”
Automobilisten vanuit de kant van Oldenzaal stopten volgens hem wel, maar een automobilist uit de richting van Ootmarsum zag naar eigen zeggen niets en knalde met zo’n 80 km/u tegen de drieassige aanhangwagen op. Zijn auto raakte total loss en hijzelf was zwaargewond, met onder meer een vijftal gebroken ribben en ander lichamelijk letsel. Sinds het voorval heeft hij niet meer gewerkt.
Verkeersonderzoekers van de politie concludeerden dat het slachtoffer de zwaailampen van de graafmachine mogelijk nog wel had kunnen zien, maar dat diegene er geen rekening mee had kunnen houden dat daarachter ook nog een aanhangwagen over de weg stond.
Opnieuw in de fout
S. moest vrijdagochtend voor de meervoudige strafkamer verschijnen en had geen advocaat bij zich, wat voor nogal wat verbazing bij de rechters zorgde. Hiernaar gevraagd gaf hij aan zich weliswaar schuldig te achten, maar ook dat het ongeval een soort ongelukkige samenloop van omstandigheden was. Niettemin had het een grote impact op hem gehad, zo bleek ook al gauw.
De twintiger was ongeveer een maand later opnieuw bij een ongeval betrokken, zij het een eenzijdige. “Ik had gedronken en wilde naar mijn vriendin toe. Echt dom van me.” Zijn relatie zat in zwaar weer, S. kropte volgens hemzelf alles op en raakte in psychische nood. Samen met zijn ouders zocht hij vervolgens de broodnodige hulp. “Het keer op keer fouten maken, duizenden euro’s in m’n huis gestoken voor niks, haast iedere maand rood staan op de bank, alles krap. Ik kwam er zelf niet meer uit.”
S. woont inmiddels weer bij zijn ouders en hij maakt zich nu minder zorgen. “Alleen zijn is niets voor me. ’s Avonds lag ik in bed te huilen om alles wat verkeerd was gelopen.” Het slachtoffer heeft hij driemaal bezocht, zei de Tubbergenaar. “Het had nooit mogen gebeuren en ik heb er enorm veel spijt van, dat moge duidelijk zijn.”
Compliment
De officier van justitie wond er geen doekjes om en zei dat S. schuldig was aan een misdrijf: het aanmerkelijk onvoorzichtig rijden en zodoende veroorzaken van zwaar lichamelijk letsel. Voor zijn openheid over z’n innerlijke strijd in de periode na het bewuste ongeluk, zonder juridische bijstand, gaf ze juist een compliment.
Het OM vind een werkstraf van 120 uur passend en daarnaast een voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid van één jaar, met een proeftijd van twee jaren.
Over veertien dagen doet de rechtbank uitspraak.
