Volledig vluchtelingengezin krijgt Nederlands paspoort

"Heel bijzonder", zo omschreef burgemeester Wilmien Haverkamp de naturalisatieceremonie die afgelopen week in het gemeentehuis plaatsvond.

In de Raadszaal kreeg namelijk het voltallige Syrische gezin Bitar uit Tubbergen de Nederlandse nationaliteit. Vader Burhan (42), moeder Nahida (41), zoon Fadi (15) dochters Sedi (11) en Ellen (4) zijn blij dat zij zich vanaf nu officieel Nederlands mogen noemen.

“Wat fijn dat we hier vanmiddag samen zijn”, sprak Haverkamp tot de ‘nieuwe Nederlanders’. “Al is het wel een beetje gek dat we elkaars hand niet mogen schudden.” De gepaste afstand maakte de ceremonie voor de familie Bitar echter niet minder feestelijk.

Het gezin kwam in 2014 naar Nederland vanuit Damascus. Het oorlogsgeweld woedde hevig in de Syrische hoofdstad waar de familie woonde. “We konden niet anders dan vluchten”, vertelt vader Burhan. “Alles lieten we achter en we begonnen in Nederland opnieuw.”

Vastbesloten om zich aan te passen in hun nieuwe thuisland leerden de Bitars er allereerst de taal. “De kinderen spraken al snel Nederlands”, vertelt Burhan. “Voor mijn vrouw en ik was dat moeilijker. Maar het is heel belangrijk om de taal te spreken in het land waar je woont.”

“Waardoor leer je een nieuwe taal het snelst denken jullie?”, vraagt burgemeester Haverkamp aan het gezin. “Door het veel te spreken, vooral met de kinderen, vrienden en collega’s”, spreekt de vader uit ervaring. Terwijl hij het zegt kijkt hij met een schuin oog naar de drie vriendinnen uit Tubbergen die de ceremonie bijwonen, en zij glimlachen begripvol.

Op de volgende vraag van de burgemeester of de kinderen al vriendjes hebben gemaakt, knikken Sedi en Fadi bevestigend. “Heel veel”, laat Fadi weten. “Ik ga naar school in Almelo, Het Erasmus. Daar heb ik vrienden en ook in Tubbergen bij de voetbal. Ik voetbal bij TVC ’28.” Wat hij later worden wil, heeft de oudste zoon ook al besloten: “Automonteur”, zegt hij zonder erover na te hoeven denken.

“En ik wil juffrouw worden op een basisschool”, vult Sedi aan. “Maar wel een aardige juf. In Syrië zijn de juffen en meesters veel strenger en geven sneller straf. Dat wil ik niet.”

De regelgeving op school is slechts een van de verschillen tussen het geboorteland van de familie Bitar en Nederland. “Overal zijn veel meer regels voor”, heeft moeder Nahida gemerkt. “Op school, in het verkeer, noem maar op. Ook de sluitingstijden van de winkels zijn in Nederland anders. In Syrië zijn sommige winkels wel tot ’s avonds 23.00 uur geopend.”

Burhan ziet de verschillen naar eigen zeggen ook maar kijkt liever naar de overeenkomsten. “Syrische mensen zijn goede mensen en Nederlanders zijn goede mensen. Daar gaat het om”, klinkt het gedecideerd. We wonen nu in Tubbergen en passen ons hier aan. Ik vind het heel mooi dat wij nu zelf ook Nederlanders zijn. Syrië dragen we mee in ons hart.”

Sedi en haar broer Fadi zijn weliswaar geboren in Syrië, van hun eerste levensjaren kunnen ze zich weinig meer herinneren. “Ik weet nog wel dat we bij onze familie in de straat woonden en veel tijd doorbrachten met elkaar”, blikt Fadi terug. “Dat missen we, en vooral mijn ouders, het meest.”

Ondertussen loopt de kleine Ellen in haar vrolijke zomerjurkje door de raadzaal. Zij is geboren in Nederland en zal in de toekomst door de herinneringen van haar ouders, broer en zus een beeld vormen van haar moederland.

Dan is het tijd voor het plechtige moment. Met de documenten, ondertekend door Koning Willem-Alexander, in haar handen vraagt de burgermoeder of het gezin er klaar voor is. De kinderen bekennen dat ze het wel een beetje spannend vinden. Haverkamp speelt hier liefdevol op in en probeert ze gerust te stellen door eerst het verhaal achter haar glazen ambtsketen te vertellen. De kinderen luisteren geboeid en bekijken de negen glazen kralen die de negen kerkdorpen symboliseren.

Op de officiële vraag spreken de gezinsleden vervolgens een voor een de belofte van verbondenheid uit. De jongste spruit wordt het allemaal te spannend. Namens haar dochtertje spreekt Nahida daarom de woorden ‘dat verklaar en beloof ik’ uit. Als cadeautje krijgt het gezin een voedingsmiddelenpakket aangeboden met allerlei Nederlandse lekkernijen en de Nederlandse vlag.

Bovendien mogen de vijf ‘nieuwe Nederlanders’ met een tegoedbon hun allereerste Nederlandse identiteitskaart gratis afhalen. “Dank u wel”, zegt Burhan tot besluit. “We zijn ontzettend blij.”