Stel, je bent 15 jaar en je zoekt een plek waar met vrienden kan worden afgesproken om ‘iets’ te doen. Het liefst na schooltijd, maar dan niet direct in de buurt van school. Waar doe je dat dan en wat kun je er vervolgens doen? Lastig om te vinden, misschien ook doordat je anderen dan een beetje in de weg zit. En als het even kan moet het dichtbij zijn, maximaal op fietsafstand. Het is iets dat velen al jaren bezighoudt, maar wellicht gloort er een beetje licht aan het einde van de tunnel.Verveling kan omslaan in vervelend gedrag, dat weet iedere ouder. Bij zeer jonge kinderen is dat al zo en dit geldt evenzogoed voor bijna-volwassenen van een jaar of 15. Alleen, dan is het niet snel meer op te lossen of zelfs maar te voorkomen. Ook wordt er heel wat meer gevraagd, dus voordat een jongere tevreden is met wat ‘ie heeft. Deze uitdaging wordt door welzijnsorganisaties, voor wie de groep 12-18 jaar relatief ongrijpbaar is, zeker wel onderkent. Ook in de gemeente Tubbergen. Maar waar nu nog vaak wordt ingezet op preventie en educatie, is er gewoonweg ook de behoefte aan een plek waar jongeren na schooltijd naartoe kunnen gaan. En dan het liefst op vrijdagmiddag, omdat ze verder al redelijk druk zijn met school, sport en uitgaan. “Een jongerencafé noemen we het – voor het gemak. Het mes snijdt hierbij aan 2 kanten. De jongeren zijn blij omdat ze zich niet vervelen en hun omgeving, ouders en de samenleving als geheel, heeft geen ‘probleem’ meer. Dit kost ook sowieso minder dan het oplossen ervan, mocht de jongere in kwestie op het verkeerde pad raken”, vertelt mede-initiatiefnemer Mark Mensink namens het jongerenproject. “Want dat is wat er kan gebeuren als je bij wijze van spreken niks om handen hebt. Sommigen voelen zich bovendien al nutteloos van zichzelf op die leeftijd en zien nauwelijks nog het nut in van dingen als school en een goede toekomst. Ook een ouder of leraar heeft dan geen vat meer op ze. Niet dat wij nu opeens pretenderen hiervoor de heilige graal gevonden te hebben, maar ze vervelen zich i.i.g. absoluut niet meer. En daardoor valt een groot deel van hun ergernis weg.”
Jongerencafé
Vandaag kwamen zo’n 30 jongeren, meest jongens, bijeen bij Soccer Inside om daar een leuke invulling te geven aan de uren na school. “De reden dat het bij Soccer Inside en dus in Tubbergen wordt gehouden, is dat hier het Canisius zit. De doelgroep is dus al in het dorp aanwezig en kunnen na schooltijd makkelijk hierheen komen. Op deze locatie kunnen ze lekker vrij hun gang gaan. Er zijn immers genoeg mogelijkheden om iets te doen, een potje voetballen of darten, tv kijken, op een spelcomputer gamen, en er is eten en drinken. Precies dat wat ze graag willen dus. Er loopt hier niemand met een opgeheven vingertje of zoiets rond”, legt Mensink uit. “En iedere jongere die naar het voortgezet onderwijs gaat, dus ongeveer tussen de 12 en 18 jaar is, is welkom. Of je nou uit Manderveen komt of uit Mariaparochie. Zelfs als je in een andere gemeente woont, doet dat er niet toe. Als dit een beetje aanslaat, organiseren we iedere week of maand iets voor hen.”
De jeugd bepaalt de agenda en de precieze invulling van de activiteiten. Mensink: “Dat is echter niet hetzelfde als de verantwoordelijkheid hebben en – van een afstandje – toezicht houden. Dat is aan volwassenen die goed met hen om kunnen gaan. En we grijpen dus niet te pas en onpas in. De jongeren zijn zelf ‘de baas’ over wat er gebeurt, ook onderling, en niemand heeft het recht om daarin te gaan stoken. Ze redden zich prima zonder bemoeienis van buitenaf. Sterker nog, als er geen anderen bij zijn gaat het meestal juist veel beter. Dan voorkom je ook een scheve krachtsverhouding. Sommigen snappen dat helaas niet, zo hebben we al eens mogen ondervinden. Je hebt nog altijd van die ouders die er altijd bij willen zijn als hun zoon of dochter aan iets meedoet. Maar dat soort doorgeschoten ‘bemoeigedrag’ wordt absoluut niet gewaardeerd – zeker niet door de jongeren zelf. Ja, toen ze nog 8 jaar waren misschien wel. Toen was het nog schattig en volledig nieuw. Maar nu ze 15 of 16 zijn is het een heel ander verhaal. Jongeren groeien op, maar bepaalde ouders groeien niet met hen mee. Ze willen hen klein houden. Misschien wel om op die manier te voorkomen dat ze zelf als oud overkomen. Althans, dat vertellen de andere jongelui mij dan weer.”