Dreigen er soms grote schadeclaims, bijvoorbeeld tegen de Nederlandse staat of vanuit het waterschap in Emmen richting de NAM? Zijn er misschien hogere kosten die de exploitatie onaantrekkelijk maken? Of zit er nog iets anders in het productiewater dat tot nu toe verzwegen is?
Is het alleen maar een kwestie van onwil bij minister Henk Kamp van Economische Zaken en de NAM om onderzoek te doen naar alternatieven voor de afvalwaterinjecties in Twente, of zijn er soms geheimen waar de ‘buitenwereld’ nu nog niks van af mag weten? Het is een vraag die op de lippen brand bij de leden van stichting Stop Afvalwater Twente, de actiegroepering die geformeerd is nadat in 2015 bekend werd dat er allerlei problemen waren met de waterleiding en injectieputten. “Wat wordt hier verweeg’n?”, vraagt woordvoerder Freddy Mensink zich met kenmerkende Twentse tongval hardop af. Zo vind hij het maar vreemd dat gemeenten en de provincie voor een proefopstelling zijn, terwijl de landelijke overheid hier kennelijk niets van wil weten. Bij monde van Mensink stelt de groep dat er geen maatschappelijk draagvlak voor de injecties is, het geen recht doet aan de onrust onder Twentenaren en dat er een aantal alternatieven zijn die op korte termijn onderzocht dienen te worden.
Moties tegen de minister
Ook in de Tweede Kamer zijn er vragen gesteld naar de motieven zowel het ministerie, de NAM als diens wettelijke toezichthouders. Er zijn bovendien 2 moties ingediend n.a.v. de conclusies op het eindrapport die de minister onlangs naar de Kamerleden deed uitgaan. De groep met verontruste Twentse inwoners roept via zegsman Mensink de Kamerfracties op om de moties van Agnes Mulder (CDA) en Liesbeth van Tongeren (GroenLinks), welke morgen ter stemming worden ingebracht, te steunen om zo meer duidelijkheid te verkrijgen over hetgeen minister Kamp mogelijk achterhoudt.
