Vrijwillige dronepiloten redden 27 reekalveren van wisse dood
De dronepiloten, assistenten en veldwerkers van de Vogelwerkgroep Geesteren hebben een grandioos seizoen 2025 achter de rug.
"We hoefden niemand teleur te stellen", zegt coördinator Anton Schrijver opgetogen tegen de ongeveer twintig vrijwilligers die deze week in twee avonden bijeen waren voor een evaluatie. Opvallend was dat op een ochtend zelfs drie teams actief waren van de werkgroep. Agrariërs willen graag het gras direct gaan maaien wanneer regen wordt voorspeld. Dat betekent extra inzet voor de groep vrijwilligers die jaar na jaar gestaag groeit.
De inzet nam dit voorjaar flink toe. In totaal vlogen de vrijwilligers 140 uren met de faunadrone tegen 92 uren drie jaar geleden. Met deze drone, uitgerust met een warmtebeeldcamera, ontdekten de vrijwilligers meer dan 200 eitjes van weidevogels. Om ze vervolgens te beschermen tegen roofdieren (predatoren). Bijna dertig jonge haasjes, eenden en enkele patrijzen, fazanten en een nest van een gele kwikstaart werden nog beschermd door de vrijwilligers.
De dronepiloten komen hoofdzakelijk in actie voor het redden van weidevogels en reekalfjes.
Reekalfjes
Zo ontdekten ze afgelopen voorjaar in totaal 27 reekalfjes in weides die zouden worden gemaaid. Een agrariër of veldwerker observeert het land van tevoren en ziet soms regelmatig een reegeit in een bepaalde hoek van een weide. Hij kan er dan van uitgaan dat er een of twee reekalfjes in het hoge gras liggen. Het kalfje krijgt namelijk de eerste weken van z'n leven enkele keren per dag melk van de reegeit. Pas na een paar weken kan het helemaal op eigen benen staan.
Met een drone scannen de vrijwilligers binnen een half uur een flink perceel met hoog gras of maïs. Bijzonder mooi was dit voorjaar de vondst van een drieling reekalfjes vlakbij Geesteren. Eén of twee kalfjes is normaal, maar drie is heel uitzonderlijk. De snelle communicatie via Whatapp verliep vlot en efficiënt, aldus Schrijver.
Kritiek
Enkele vrijwilligers hadden nog wel wat kritiek op de overheid die bijvoorbeeld de waterstand in een plasdrasgebied en de hoeveelheid stroom op afrasteringen controleert. Als de spanning onvoldoende krachtig is, dat kan al gebeuren als enkele grassprieten tegen het draad komen, gaat er een dikke streep door de compensatie voor de boer. Vrijwilligers beschrijven dit als 'zeer zuur', gezien de enorme gedrevenheid en inzet van de vrijwilligers om dieren te redden. Het kost veel mankracht een groot elektrisch raster rond een weide te plaatsen en te onderhouden. Dit gebeurt altijd met de beste bedoelingen. "Zo'n straf komt dan extra hard binnen en dat stimuleert agrariërs bepaald niet om ook mee te doen", aldus een bezorgde vrijwilliger.