In de ene hand droeg hij een melkkan en met de andere hield hij mijn hand vast. Zo liep ik als vijfjarig jongetje zondags met mijn vader naar de boerderij van StamsHerman, even verderop.
Het verschil was enorm. Mijn vader leek wel een reus, maar dan een hele vriendelijke. Hij was niet alleen veel groter en sterker, maar ook veel slimmer dan alle andere vaders. Niemand van mijn vriendjes had een vader die zoveel wist.
Een paar jaar later was mijn vader heel anders. Nu wist ik het altijd beter en kreeg met de regelmaat van de klok een reprimande als hij na de late ploeg thuiskwam. Zondags ging ik dan ook niet meer mee naar StamsHerman en op mijn dertiende vond ik alle andere vaders veel leuker en slimmer dan mijn vader.
Naarmate de jaren verstreken kwamen er steeds meer regels bij. Op mijn veertiende mocht ik niet eens bier drinken. Roken moest stiekem en op zijn brommer (een Berini M13) langs het kanaal Almelo-Nordhorn kon alleen als hij late dienst had en mijn moeder naar de stad was. En eigenlijk wist hij ook nooit wat, behalve de dingen die hij niet moest weten, zoals dat van de brommer.
De tijd rond mijn 18e leek een soort wapenstilstand, maar dat werd na mijn 25e anders. Zo had hij een luisterend oor en vroeg hij veel over mijn werk en sport, al vond hij dat laatste zonde van de tijd… en kosten. We rookten samen een sjekkie en dronken een biertje, en hij had overal een oplossing voor. Hij sprak ook vaak over vroeger. Ik schrok ervan dat hij 50 jaar lang (vroeg-laat-nacht) in de textielfabriek van Hedeman had gewerkt. Vakanties waren alleen om te klussen aan zijn eenvoudig boerenhuisje aan de Mekkelenbergweg. Het was nooit af en aan het eind van zijn leven werd het nog afgebroken ook, waarna ze verhuisden naar een aanleunwoning in Albergen.
Sinds 4 maart 2002 heb ik geen contact meer met mijn vader en bedenk ik de adviezen zelf. Toch had ik onlangs nog een lastig probleem waar ik niet helemaal uitkwam en het eerste wat in mij opkwam was: “leefde mijn vader nog maar, die had het vast en zeker wel geweten.” Ik had nu eenmaal de allerslimste vader.
Helaas deden wij vroeger niet aan Vaderdag. Want “dat is een feestje voor winkeliers”, zei hij dan. Tegenwoordig word ik op Vaderdag overladen met bierpakketten en aftershaves, terwijl nota bene al mijn adviezen in de wind worden geslagen.
Daarom is Vaderdag voor mij een bijzondere dag, al geldt dat vast en zeker ook voor de jongens van Pakhuis Twente in Albergen, de winkel met het grootste assortiment speciaalbier in de regio. O jee, zou mijn vader nu wéér gelijk hebben?
Kwibus
