“In barre winterse omstandigheden, gingen we ’s morgens al weg, richting het koude noorden. Nadat de auto’s waren uitgegraven, de ruiten schoon waren gekrabt en de sneeuwkettingen voor de zekerheid maar mee waren ingepakt, konden we vertrekken. En inderdaad, op de rijksweg en snelweg was er niets aan de hand en tuften we mooi snel naar Sneek. Niet in de mooie Sneker hal, maar een Vinexhal in een buitenwijk. Op zich wel jammer, het spelen in de grote hal heeft wel wat.”
“Dan de wedstrijd: wij moesten 5 punten halen. Dat vond de buitenwacht, de supporters en wij zelf ook. En zoals wel vaker, als het moet, dan… En daarmee hebben we de kern van dit verslag te pakken. Wel willen, heel hard werken, heel hard je best doen, maar het kwartje wil maar niet vallen. Set 1 winnen we wel, maar niet met ‘ons’ spelletje. Set 2 heel lang achter staan, boven de 20 terugkomen en een setpunt niet benut. Vervolgens komt Sneek op 1:1 en zakken we in de 3e doorgang erg ver weg. Set 4 weer lang achter en een eindfase die we wel kunnen doordrukken: 2:2.”
“Tiebreak begint dramatisch, wissel op 2-8. Op 4-10 is het verschil nog hetzelfde maar dan komen we terug. Punt voor punt wordt er geknokt en komen we op 14:14 gelijk. Volgende ralley knallen we vanaf de 3-meter de 15-14 op de borden en denken op matchpoint te komen. Nee hoor, de scheidsrechter, die 5 sets lang geen lijnfouten heeft gezien, ziet er nu wel een en het punt gaat naar Sneek. Het mag niet zo zijn deze middag en de bonus blijft in Sneek.”
“Als je 2 punten meeneemt in plaats van 5, doe je het niet goed. Dat besef hebben we, maar na thuiskomst druppelen de uitslagen binnen en is het rekenkundig zo, dat we op directe concurrenten zelfs inlopen. En daarmee is maar eens weer bewezen dat je vooraf kunt rekenen wat je wilt, maar achteraf wordt de rekening opgemaakt. En dat het anders ‘had kunnen zijn’, tja… Tot volgende week!”
