Alleen maar verliezers in een langslepend drama, zo concludeert de gemeente zelf al in haar stukken over de rechtszaken en andere kwesties betreffende een woning naast horecabedrijf Hotel Fortkamp aan de Uelserweg te Tubbergen.
In de zaak draait het om de 2 erven die op betrekkelijk jonge leeftijd hun beider ouders in een periode van 2 jaar verloren. Hun moeder overleed namelijk in 2006 en hun vader in 2008. Hierdoor erfden ze een woning, behorende tot het bedrijf Hotel Fortkamp. De gemeente wil dat ze binnen nu en een half jaar verhuizen, omdat ze geen directe relatie hebben met de onderneming. “Na het overlijden van mijn vader begon de ellende met de gemeente pas echt”, vertelt Sjoerd Grobbink (21) met verdriet in zijn stem. “De gemeente is er volgens mij om anderen te helpen, maar hiermee helpen ze totaal niemand. Zichzelf ook niet. Als nou heel veel mensen zitten springen om dit huis, dan was het misschien een ander verhaal geweest. Het is wel een groot huis, prima voor een gezin. Maar ook een potentiële koper heeft er niks aan doordat het verbonden is met het bedrijf.”
Naast de 2 broers woont nog een derde persoon in de woning, die eveneens z’n stekkie moet verlaten. Sjoerd vervolgt: “Mijn broer heeft helemaal geen hoop meer dat het nog goedkomt, maar ik blijf nog wel strijden voor ons recht. Dit speelt al 7 jaar en zit door het overlijden van onze ouders heel diep. Het is – vind ik – een beetje onmenselijk hoe de gemeente handelt. Hetzelfde geldt voor de opgelegde termijn waarbinnen we het huis moeten verlaten, want 1 april is midden in ons schooljaar. Ze houden helemaal nergens rekening mee en doen lekker zakelijk. Het is net alsof ze ervan uitgaan dat we een goede baan hebben en veel verdienen. Ze straffen ons eigenlijk dubbel. Maar ook zelf hebben ze er niks aan. Want wat schieten ze er nou mee op om ons uit huis te zetten?”.
‘Hoogste tijd om daadwerkelijk in te grijpen’
Volgens burgemeester Stegers hebben de betrokkenen ruim voldoende de tijd gehad om te zorgen voor een andere oplossing, eentje die niet indruist tegen de gemeentelijke regels. Hij wil ook benadrukken dat hun persoonlijke situatie wel degelijk heeft meegewogen met de beslissing om nu door te pakken, maar dat dit desondanks geen doorslaggevende rol heeft gespeeld. “Dat we nu gaan handhaven, een dwangsom opleggen als ze niet meewerken, is misschien zakelijk. Vanuit de desbetreffende individuen gerekend heeft het een menselijke kant. Maar dit speelt al zeker een jaar of 4 á 5 en het kan zo niet langer.”
Het college van burgemeester en wethouders dreigt de 2 jongemannen te bestraffen met een boete van €45.000 als ze niet op 1 april 2016 uit de bedrijfswoning zijn vertrokken. Stegers: “Dit is al een heel lang slepende kwestie, maar dat we niet coulant geweest zouden zijn is geen sprake van. Het is al jaren toegelaten, deze situatie. Maar we kunnen dit niet tot in lengte van jaren toelaten. Er is veel begrip voor de situatie, waarin meerdere partijen er niet onderling uit kunnen komen, maar ze moeten echt wel zelf tot een oplossing komen. Wij kunnen dat namelijk niet namens hen doen en daarom hebben we gemeend nu met dit voornemen naar buiten te treden.”
‘Menselijkheid is zoek’
Kirsten Meijer, samen met haar man de voogd en woordvoerder van Sjoerd en Wessel, is flink verbolgen over de uitlatingen die de burgemeester in deze zaak. “Er is aan alle kanten gezocht naar een passende oplossing, maar die is er gewoon niet. Dan kunnen ze wel zeggen dat we dit zelf moeten oplossen en eisen dat ze over een half jaartje op straat staan met een flinke schuld en een gewoon nog doorlopende hypotheek, maar hoe verhoudt zich dat nu weer tot deze opeens genomen maatregel? Dat is de wreedheid in dit verhaal. De burgemeester zegt zelf ook dat het al lang duurt, waarom kan er dan nog niet een jaartje aan vast worden geknoopt totdat de jongens hun diploma hebben en – hopelijk – ook werken. We hebben een dergelijk verzoek allang ingediend, maar dat is niet gehonoreerd.”
