‘Tradities moet je koesteren’ hoort men vaak, net als ‘ze worden van generatie op generatie overgenomen’. In het buurtschap Tubbergen was het traditionele midwinterhoorngeluid in 25 jaren niet te horen geweest.
Traditie
Het is al weer vele jaren geleden, in 2006, dat Bennie Paus hier verandering in wilde brengen Dat ‘droog staon’ van dat midwinterhoorngeluid in het buurtschap Tubbergen beviel hem niet. Medestanders kwamen, volgden lessen om dit instrument te leren bespelen, zo groeide er een groepje enthousiastelingen die een oude traditie weer leven in ging blazen. Door de jaren heen was de ervaring gekomen dat een bestuur nodig was. Johan Bruggeman werd in 2012 de ‘veurman’. Deze voorzitter heeft binnen dit blazersgezelschap, zoals hij het zelf zegt, de taak “om het spul bie elkaar te houden”. Bij gestaan door de penningmeester Koopman,de secretaris de Boer en Pr. medewerkers worden vele werkzaamheden geklaard.
De midwinterhoorn
Het is Rein de Boer die het vakmanschap van het midwinterhoorn maken beheerst. Een gekromd stuk hout (wilgen, kersen, elzen, berken) wordt in het bos gezocht, gedroogd en daarna wordt de geschikte licht gebogen tak door vele handelingen bewerkt. In een tijdsbestek van 30 tot 35 uur is er dan vaak een juweel van een midwinterhoorn ontstaan. Spannend is de test of de hoorn goede klanken kan brengen.
Blazen
De kunst van het blazen moet men leren. Eerst wordt er geoefend op de ‘happe’. Als het lukt om de eerste toon uit dit mondstuk te krijgen, dan volgt de tweede toon van zelf en daarna komt de derde toon wel. Immers toonsoort, zuiverheid, reikwijdte moeten helder en krachtig zijn. De vierde en vijfde toon laten horen vergt vele oefeningsuren. Als men deze vaardigheid beheerst heeft men veel plezier in de hobby. Het kleine midwinterhoorntje, die de pet versierd, geeft aan dat men het midwinterhoornblazen machtig is. Dit hebben Jose Kroeze, Annet Frons en het jongste lid Jeroen Frons onlangs nog ervaren.
Gebruik
De traditie om in de kersttijd deze midwinterhoorngeluiden te laten horen heeft een historische achtergrond. Het stamt uit de 15e eeuw en is wellicht een Keltisch gebruik. Men dacht door het blazen de boze geesten te verjagen en daarmee de Zonnewende aan te kondigen. Het werd later gekoppeld aan de adventstijd en zo door de kerkgenootschappen getolereerd (19e eeuw). Bij vele gelegenheden wordt de hoorn ingezet. Zoals bij het inluiden van vele kerstgebruiken, koopzondagen, kerstmarkten en scholen. Tal van mogelijkheden geeft het in deze tijd om zich bij vele evenementen als de Eschbloazers uit Tubbergen te presenteren. Wat men nog wel eens graag zou willen laten gaan gebeuren, is de plaats innemen van de Reutumse Blaozers onder de Tubbergse toren. Deze laten de welbekende klanken verspreiden als velen zich naar de Pancratiuskerk spoeden om de kerstviering bij te wonen.
Bij het feest van de Driekoningen (6 januari) worden, zoals het gebruik is, de klanken weer ‘weggeblazen’ en de midwinterhoorn weer opgeborgen.
Hulp
In die tijd dat de communicatiemiddelen schaars waren werd de midwinterhoorn ook ingezet. De roep om hulp werd hierdoor weer gegeven. Deze alarmhoorn werd vooral door de boerenstand veelvuldig gebruikt. In de oorlogstijd (1940-1945) was de midwinterhoorn een uitstekend middel om bij onraad deze klanken te laten horen. Men werd gewaarschuwd dat er vijandelijke plannen (razzia’s, huiszoekingen et cetera) op komst waren om deze te gaan organiseren.
De Esch Bloazers
De leden van deze blaozersgroep moeten er wel om lachen, hebben ze zo’n mooie clubnaam De Eschbloazers en dan kunnen ze bij dat hele grote beeld van mgr Schaapman op de Esch geen klanken uit hun hoorns krijgen. “Overal om hem hen hebben we het al gedoan, maar ’t lukt niet. Zol het komm’n omdat he zo strabant kiekt? Herman loat dat nich too!” Door de jaren heen is er een hechte ledenclub ontstaan die in deze weken regelmatig met elkaar erop uittrekken. “Ach een borreltje op zien tied goat er dan ook wel eens in. Daarna heb ie pech want dan komt er van dat gebloas niks meer terecht. Blaoz’n en drink’n dat geet nich samen.” Trots zijn ze op het feit dat ze, door de afgelopen jaren, uitgegroeid zijn tot een officiele midwinterhoornvereniging.
