"Carbidschieten pakken ze ons niet af, want dit is cultureel erfgoed"
Het is waarschijnlijk de laatste jaarwisseling zonder vuurwerkverbod, maar veel Twentenaren laten zich een andere oudejaarstraditie sowieso niet afnemen: schieten met carbid.
Op straat en vooral in weilanden staan melkbussen, drumvaten en allerlei zelfgemaakte constructies waarmee loeiharde knallen met carbidgas veroorzaakt kunnen worden. Zoals bijvoorbeeld in Mander, waar Gerard Ensink en zijn noabers sinds ongeveer 25 jaar iedere oudejaarsdag bijeenkomen. "Met de mannen dan, allemaal directe buren. Even het ouwe jaar goed uitluiden, het vaste ritueel. Echt een traditie van ons."
Ook hier is een tentje opgezet om toch nog een beetje uit de wind te blijven, wordt samen gedronken en gegeten. "Zelfgemaakte stamppot, een beetje stevig kost dus. Vanmorgen stond er nog een mooi zonnetje, maar nu is het behoorlijk koud aan het worden."
Veiliger dan ooit
Mede omdat er inmiddels kinderen bij aanwezig zijn, heeft de groep een aantal jaren geleden besloten over te stappen van de melkbus naar oude gasflessen, die met een lasapparaat verder zijn aangepast voor deze taak. "Dit is van dik staal en het kan dus veel meer hebben. En nu knallen we met voetballen in plaats van deksel. Hetzelfde effect, namelijk een luide knal, maar stúkken veiliger."
Paul Snijders, een andere fanatieke carbidschieter, grapt tussendoor: "Deze hebben we van Poetin gekregen."
Ensink vervolgt: "Mocht er onverhoopt toch eentje omvallen, dan vallen ze naar voren, want aan onze kant zit een soort poot. Verder meten en wegen we alles goed af, gebruiken we een stopwacht om de tijd in de gaten te houden. Na exact 6 minuten is er de juiste verhouding bereikt en houden we er een vuurtje bij - simpel."
"Het zijn trouwens ballen van leer. Die van plastic gaan namelijk zomaar kapot", vult buurman Harm Naber aan. "Als je het doet, moet je het goed doen hè... Maar alles voor de veiligheid."
Cultureel erfgoed
Gevraagd naar het aanstaande verbod op vuurwerk, benadrukt Ensink dat dit niet opgaat voor carbid. "Het carbidschieten pakken ze ons niet af, want dit is cultureel erfgoed. De jeugd gaat ermee door. Eergisteren heb ik nog een andere bus in elkaar gelast, speciaal voor mijn zoon. Want hij staat een paar weilanden verderop, met z'n kameraden. Apart van ons, wat ik ook wel snap."
Hij besluit: "Tegen half vier vanmiddag ruimen we alles weer op, vlak voordat het donker wordt. Dan is het ook wel weer goed geweest, haha... Maar volgend jaar weer net zo, da's een ding dat zeker is."
