Een column van architect Jules Lucas.
Pierre Bokma, Victor Löw, Leopold Witte, George van Houts en Tom de Ket gunnen ons in het theaterstuk ‘De verleiders, door de bank genomen’ een blik op de gecamoufleerde werkelijkheid, zoals ze het zelf noemen, achter de banken. Stresstesten bij de banken zijn allemaal politiek uit onderhandeld door de ECB, geven ze aan. Ze hebben ons bij lichaamsdelen, waar we dat liever niet willen hebben.
Toppunt van dit systeem is de Moeder Aller Banken, de BIS-bank. In 1930 opgericht in Den Haag als geformaliseerd uitvloeisel van het Verdrag van Versailles van 1919 om Duitsland weer in het gareel te krijgen na hun rol in de eerste wereldoorlog. Het hoofdkantoor in Bazel, met later ook vestigingen in Hong Kong en Mexico City. Met het opgelegde Young Plan, waarin de herstelbetalingen werden geregeld, hebben ze Duitsland regelrecht de crisis ingeduwd en het was daarmee een goede voedingsbodem voor het ontstaan van de tweede wereldoorlog.
De toren van Basel, icoon van ondoorzichtigheid, de Bisbank (Bank for International Settlements). Geheimer dan de CIA, de NSA en de FBI bij elkaar. Het heeft geen enkel democratisch toezicht. De Zwitserse autoriteiten hebben er geen toegang. Het heeft een eigen politiedienst. Het reguleert alle geldstromen tussen alle centrale banken van de wereld. Ik verdenk ze er ook van dat ze achter de twee blauwe vinkjes zitten! Het heeft nog even dienst gedaan als witwasmachine voor de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog. En het heeft zelfs een tussendeur met de naastliggende, ons beter bekende ABN/AMRO bank (hoeven ze niet buitenom te sjouwen met het geld, dat staat zo slordig). Ze sturen de crises in de wereld. Onze eigen Nout Wellink was er van 2002 tot 2006 voorzitter van de raad van bestuur. De 0,1% rijksten ter wereld regelen vanuit dit uitvoeringsorgaan hoe de democratieën over de hele wereld eruit zien.
Lees hierover.
Denk hierover.
Praat hierover.
En ga vooral rustig slapen…
