Sybren Bons – Studenten en hun zelfingenomenheid

Foto: Redactie

HOEZEE! We zitten op meer dan driekwart van het schooljaar… Eeuhm, ik moet natuurlijk zeggen collegejaar. Mijn eerste jaar op HBO na m’n sabbatical van 2 jaar niet leren. Ook al is dit mijn derde studie, aan één dingetje ben ik nog niet helemaal aan gewend: de acute brabbeltaal dat je dient te gebruiken als student. Menskes die een vervolgstudie doen (zowel de MBO’ers, HBO’ers en het Universiteitsgepeupel) gaan opeens doen alsof ze vele malen beter zijn dan de middelbare schoolkindertjes.

Ter illustratie: Toen ik eens zei dat ik naar de ‘les’ moest, werd ik verbeterd. Een student gaat namelijk naar een college. Er zijn heel veel onderdelen die zowel op middelbaar en vervolgonderwijs hetzelfde zijn, maar zonder reden opeens anders moeten heten. ‘Klas’ wordt ‘collegezaal’, ‘examen’ wordt ’tentamen’ en ‘school’ is al helemaal een no-go. Ik maak geen ‘opdrachten’ en ‘werkstukken’, maar ‘assignments’ en ‘papers’. ‘Leren’ is voor kiddo’s, ‘studeren’ voor jongvolwassenen. En ga zo maar door…

Een beetje uit de hoogte doen wij als studenten, net als die opgeblazenheid hoe druk we wel niet zijn. Bijna al mijn vrienden en bekenden doen wel een andere opleiding. De ene iets met techniek en de andere met geld. Die doet iets met communicatie en anderen weer met ziektes.

Feitelijk heb ik helemaal geen idee wat ze nou werkelijk doen, want studies hebben de ongeschreven regel om de meest cryptische namen aan te nemen. ‘Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie’, ‘Bio-Farmaceutische Wetenschappen’, ‘Telematica’ en ‘Comparative Indo-European Liguistics’. Zelf doe ik Media, Informatie & Communicatie, ook niet helemaal een vlotte, afgebakende term.

Wat ik dan wel van al deze studies weet, is dat ze knap lastig zijn. Tenminste, als ik de timeline op Facebook mag geloven. Het zit in de aard van de mens om te pronken en pochen over de zwaarte van hun studie. Ze lijken elkaar af te bluffen over hoeveel werk het allemaal is om de indruk te wekken dat diegene het het zwaarst heeft.

Het is echter heel makkelijk te ontdekken dat een studie – hoe moeilijk de naam ook klinkt – eigenlijk best een ‘piece of cake’ is. De regel luidt: hoe meer iemand over zijn/haar drukke leven op social media plaatst, des te chiller de studie is. Ik bedoel, als je de tijd hebt om plaatjes van je boeken en aantekeningen rond te sturen via Facebook, Insta en Snap, valt het dus wel mee met je tijdsdruk.

Ik ben ook dermate verbaasd dat sommige mensen die een boek in handen hebben, dat direct vastleggen op met de mobiel. Super zonde van je tijd natuurlijk, want je had in plaats daarvan ook een biertje achterover kunnen tikken.

Het is stom dat iedereen elkaar maar een beetje opstookt. Zo betrap ik mezelf erop dat ik laatst in een groepsapp vermeldde dat ik nog wel honderd pagina’s Marketing literatuur moest lezen. Ik schrijf het nu zelfs in een column. Echter moet ik toegeven dat de middelbare school meestal veel meer tijd kostte dan HBO. Liever zeg ik dat niet, want dan gaan mensen weer zeggen dat ik een pretstudie doe.

Laten we met zijn allen een afspraak maken om even normaal te doen. Elke studie, op welk niveau je dan ook zit, is voor diegene ongeveer even zwaar. Het verschil zit ‘m in hoe je het zelf ziet: ‘even 100 pagina’s lezen’of ‘WTF 100!?!? PAGINA’S MET OP ELKE PAGINA VIJFHONDERD WOORDEN DIE IK ALLEMAAL MOET KENNEN? OMG!!’ Oordeel zelf maar je het meest blij mee wordt.

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen