Na een nachtje onrustig slapen was het dan eindelijk zover; een samenzijn in het restaurant ‘t Oale Roadhoes in Tubbergen. Dit keer zonder QR-code, want de zaal was tijdelijk (?) aan de horeca onttrokken. Burgers hadden zich verzameld om zich uit te spreken over het nieuwe ‘houten’ Glashoes. Nee, niet de damesmodezaak ‘t Glashoes in Oldenzaal, maar een multifunctioneel complex ergens in de kern van Tubbergen.
Nog even ter herinnering, het CDA heeft wel een plan dat met meerderheid van stemmen is aangenomen, maar dat staat nu in de ijskast, al noemen dat ‘on hold’. Typisch Twents. Het schijnt dat er onvoldoende draagvlak is voor een uitgave van minimaal 11 miljoen euro. Het huiswerk moet nu opnieuw worden gemaakt door de mensen zelf. Op zich vreemd, want we gingen toch naar de stembus in 2018? Tubbergen koos massaal voor het CDA, maar politiek is grillig en soms onbegrijpelijk. Ook in deze speelt er gevoelsmatig een schimmig krachtenveld.
Van de ongeveer 12.000 stemmers in Tubbergen was een groepje van ongeveer 40 personen samengestroomd. Hoofdzakelijk witte mannen, maar we zijn dan ook in Tubbergen. Onder leiding van een zeer vriendelijke Trees Vloothuis (ze serveerde zelfs de koffie) mochten we een lootje trekken om vervolgens in groepjes van 10 personen thema’s als DNA/profiel, locatie, reuring enzovoorts te behandelen die dan aan het papier werden toevertrouwd. Zeg maar de bekende samenkomst-strategie. Zoveel mensen, zoveel wensen… Na afloop een samenvatting en dan maar afwachten of er iets mee gebeurt. Het zou mij niet verbazen dat het CDA-plan dat in de vriezer ligt de voorkeur krijgt. Er is namelijk goed over nagedacht. Hier en daar een kleine aanpassing voor de bühne en ‘klaar is Kees’.
Na afloop een drankje en wat informele gesprekjes. Leuk voor de kennismaking. Ook in dit dorp kent lang niet iedereen elkaar. Zo overkwam het mij dat ik toch wel veel bekenden zag, maar met mijn politieke bekendheid in Tubbergen scoor ik helaas een onvoldoende. Het bleek namelijk dat veel van deze gezichten (in mijn groepje zelfs drie) raadsleden van het CDA waren.
Pas op de terugweg realiseerde ik mij dat raadsleden ook burgers zijn, en vaak ook heel vriendelijk. Toch overheerste het gevoel gesproken te hebben met mensen die een ogenschijnlijk afgekeurd plan hartstochtelijk verdedigden. Het zal ongetwijfeld aan mijn onkunde liggen, maar het voelt vreemd. Google maar eens op het woord ‘infiltreren’.
J. Kwibus
