Dat dorpen en steden verschillend zijn weet ook de ooievaar. Verhoudingsgewijs vliegt deze PostNL-uiver vaker naar Tubbergen dan naar een grote stad. Bijna elke week is te zien waar jongens en meisjes zijn afgeleverd in blauwe of roze kleertjes en met natuurlijk een rol beschuit en bijpassende gekleurde muisjes van de Aldi.
Of is het meisjes en jongens? Dames gaan toch voor? Tja dat was vroeger wel zo, maar met de komst van het vrouwenvoetbal is het nog maar de vraag of dat zo is. In het kader van vernieuwing zijn voetballende dames natuurlijk een prachtige aanwinst maar voor de rest verandert er niet zó veel in Tubbergen.
Dat de ooievaar in Tubbergen nog met de kleuren blauw en roze werkt is in tegenstelling tot de grote stad geen probleem. Weliswaar wordt de kleur rood genoemd voor een Tukker, maar hoe moet het dan met de zwart-wit supporters? De vraag is of de dorpsooievaar nadenkt over LHBTIQAPC+ of gelden die letters alleen in de grote stad, bijvoorbeeld Rotterdam? Daar gebeuren rare ding’n volgens het liedje ‘Guus kom naar huus’.
In de relationele sfeer kennen we in Tubbergen naast de ouderwetse man-vrouw combinatie ook vrouw-vrouw en man-man en dat is heel gewoon al komt het mondjesmaat voor. Zo blijft het exclusief. Onlangs werd er naar mij geknipoogd door een vriendelijke man in de vernieuwde Plus Supermarkt van Ivo & Niké, terwijl ik niet eens een vrouw ben en er ook niet leuk uitzie. Het is de nieuwe tijd. Maar ook een man die fluit naar een timmerman met een bouwvakkersspleet. “Het kan verkeren”, zei Bredero.
Overigens staan al die letters voor een parapluterm voor mensen die wat betreft seksuele oriëntatie, romantische voorkeur, gender of sekse anders zijn dan hetero, zo is te lezen op Wikipedia (dat u niet denkt dat ik die wijsheid bezit). Dus dan zou hetero toch de standaard zijn? Dat sommigen zijn doorgeslagen bleek onlangs op tv toen een mens (type minister van Defensie) antwoordde op de vraag of het een jongen of een meisje was: “Het is een prachtig kind”.
Dat de nakomelingen van Adam & Eva niet allemaal dezelfde genen hebben is al langer bekend, maar daar werd vroeger niet of minder over gesproken. Trouwens al die letters waren toen voor het grote publiek niet bekend. Die zijn overgewaaid, letterlijk en figuurlijk. Zou de mens dan net als het coronavirus ook muteren? Of is het iets anders? In reclamespotjes zien we tegenwoordig dat de man afwast, stofzuigt of de kinderwagen duwt en dat de vrouw bier drinkt, een auto repareert of kickbokst. En dat wordt natuurlijk nageaapt. Maar wie echt breed kijkt ziet inderdaad meer kleuren dan roze en blauw. Dat zal onze moderne pastoor kunnen beamen. Hij heeft immers theologie gestudeerd met vast en zeker een stage in het paradijs. Trouwens echt enthousiast zijn ze daarboven niet met al die verschillen. Maar ook in de kerk lopen ze niet warm voor al die letters, terwijl de Schepper toch echt gezegd heeft: “komt allen tot mij”. Petrus wordt nu opgezadeld met een toelatingsbeleid dat haaks staat op deze uitspraak. Maar dit probleem wordt ook aangepakt; de kerken worden afgebroken.
Helaas of gelukkig komen deze verschillen in Tubbergen nog niet aan bod in een Canal Pride, terwijl er wel een prachtige route ligt en wel van Almelo naar Nordhorn. Nu de Almeloërs dit kanaal bevaarbaar willen maken is het helemaal een uitkomst voor alle letters om dit te regelen. Het zou natuurlijk mooi zijn om er dan direct een verlichte vaartocht van te maken want daar zijn wij dan weer goed in. Waarbij mijn gedachten nu uitgaan naar een sketchje op televisie in een aflevering van: “Komt een man bij de dokter”.
Daar staan een paar mannen langs het kanaal in Albergen te kijken in de verte, richting De Pook. Komt pastoor Casper langs en vraagt: “Wat valt hier te zien?” Antwoord: “Er komt zo een trekschuit langs vol met naakte vrouwen.” Vraagt de pastoor: “Vinden jullie het goed dat ik dan even meekijk? Ik heb nog nooit een trekschuit van dichtbij gezien.”
Terug naar de ooievaar in Tubbergen, die toch wel een klein beetje met de tijd meegaat – zo valt te lezen op de meegeleverde naambordjes. Daar stonden vroeger vaak namen op als: Jan, Gait, Dieks, Sien, San of Leida. ‘Rechtervoort’ lees je vaker: Noah, Finn, Sem, Julia, Tess of Zoë. Maar ook universele namen doen het goed. Daar kun je alle kanten mee op. Dat is dan ook weer typisch iets voor de ooievaar, want aan de vogel zelf is niet te zien of het een mannetje of het vrouwtje is, al lijkt het wel of het mannetje vaak iets groter is (ook Wikipedia). Alleen daarom al is de ooievaar actueler dan ooit. Hoewel ze meestal terugkeren op hun oude nest zijn ze, zoals lang gedacht, niet per se monogaam. Pfff, wat een geluk. Juffrouw ooievaar schijnt (op mijn moeder na) wel de beste moeder te zijn die er bestaat. Dus voorlopig nog maar even in Tubbergen genieten van de ouderwetse ooievaar in de kleuren blauw of roze… zolang de voorraad strekt.
J. Kwibus
