Zoals jullie in mijn vorige column (Door de bril van Kwibus) konden lezen, gaat het niet goed met me. Nou ja ging. Na een dipje in het nog prille schrijversleven over het wel en wee in Tubbergen heb ik op veler verzoek de iPad weer op schoot. Na slechts één consult bij de psycholoog zijn we er uit.
Wat was er aan de hand?
Naast vele leuke reacties kreeg Kwibus ook minder fraaie opmerkingen. Daar had ik oprecht last van. Eentje pik ik er dan ook uit om met jullie te delen, omdat deze mevrouw wel heel erg bedroefd is. En dat gun je niemand. Bovendien had ik deze paradijsvogel al wat langer op de korrel, maar door alle avonturen van Kwibus is zij mij helaas ontschoten, terwijl zij bevangen is van de meest actuele gebeurtenis sinds mensenheugenis. Vandaar nu mijn extra aandacht voor deze mevrouw.
De dame in kwestie komt van oorsprong uit Almelo en woont in Tubbergen. Ze heeft een boek geschreven over een zeer actueel onderwerp. Haar pseudoniem is Fleur Soomers. De naam op zich klinkt vriendelijk, sexy en modern, maar het is slechts de schuilnaam van iemand met de meest verschrikkelijke ervaringen. Haar echte naam zal dan ook worden gerespecteerd.
Thans zet Fleur zich in voor de asielindustrie en de hulpverlening. Dat zijn nog eens competenties waar je bij een sollicitatie mee kunt scoren. Fleur heeft geen echte geheimen. Al haar nare ervaringen heeft zij gebundeld. Ze geeft daar zelfs spreekbeurten over. Fleur heeft namelijk de meest bizarre ervaringen over ongewenst gedrag. Daar is onlangs een verhalenbundel over gemaakt in een door Fleur uitgebracht boekje te bestellen bij Bol.com voor 21,95 euro. Even googelen op Fleur Soomers en Wie zal haar vinden, want zo heet haar boek.
Wie dus dacht dat ongewenst gedrag alleen voorkwam bij The Voice, VI, Ajax en D66 vergeet Tubbergen. Onder voorbehoud van VI. Een mannengrap van 50 jaar geleden is nu ineens een verschrikkelijke gebeurtenis. Daar kan ik mee leven, maar om nu iedereen en alles te cancelen is drie keer erger. Gelukkig hebben we in Tubbergen maar een paar appatt’n. Als die het voor het zeggen hadden zouden ze zelfs dr. Hermanus Johannes Aloysius Maria Schaepman met de knuppel van de es jagen.
Fleur heeft de columns van Kwibus dan ook goed gelezen, want haar hobby’s zijn helaas niet de sterkste kanten van Kwibus. Zo ben ik geen fan van het asielbeleid en de huidige jeugdzorg, laat staan de voedselbanken die tweederangs burgers creëren.
Als reactie op het vertrek van Kwibus schreef Fleur: “Ik bedank Onze-Lieve-Heer op mijn blote knieën dat Kwibus er mee stopt.”
Daarmee laat zij zien dat het menens is. Maar Kwibus denkt dat OLH daar echt niet op zit te wachten en dan nog bloot ook, brrr. Maar gelet op onze verschillen begrijp ik het wel, alleen voelt het zo machteloos, vandaar mijn impulsieve besluit. Helaas zijn er ook nog overeenkomsten. We zijn immers collega-schrijvers. Bovendien ben ik in een ver verleden ook bijna gebruikt/misbruikt.
Nu heeft mijn psycholoog mij ervan overtuigd dat ook negatief commentaar belangrijk is voor het bestaansrecht van mijn columns. Tja, zo had ik het nog niet bekeken. Dat is dan ook de reden dat het dankgebed van Fleur niet wordt gehonoreerd, hoe spijtig dat ook voor haar is. Gelukkig is het geen verplichte kost om Kwibus te lezen. Ik snap trouwens sowieso niet dat Fleur daar tijd voor heeft, want het is nog nooit zo druk geweest in de asiel- en jeugdzorg als op dit moment. Maar wellicht is het een vrijwillig, parttime baantje.
Zo, nu jullie op de hoogte zijn van mijn herziene besluit kan ik meteen die nare ervaring uit een ver verleden met u doornemen. Want Fleur inspireert.
Toen Kwibus vroeger als koorknaap in het zangkoortje van Albergen zat, met de pastoor als dirigent, werd hij in de ‘verleiding’ gebracht om assistent en rechterhand te worden van die man in een zwarte jurk. Mijn ouders vonden het prima. Het was toch meneer pastoor die het vroeg. Een geluk bij een ongeluk dat Kwibus en zijn vriendje Paul L. kort na de aanbieding van de functie zijn weggestuurd, omdat ze vanaf het koor in het wijwaterbakje beneden in de kerk spuugden. Dat was nog een hele prestatie al was niet elke fluim raak, maar destijds wel een doodzonde.
Zeker, de jeugd zal niet wakker liggen van mijn ervaring. Ze hebben waarschijnlijk nog nooit van een wijwaterbakje gehoord en vragen zich nu af of dat een voorbehoedsmiddel is of misschien iets tegen corona. Het is allebei fout. Gewoon even googelen. Allemaal peanuts natuurlijk vergeleken bij de verhaaltjes van collega Fleur… maar toch, ieder voelt het zijne.
Die ‘doodzonde’ achtervolgt mij helaas nog steeds. Doordat Kwibus van het zangkoortje werd getrapt, is hij niet in het bezit van een VOG en dat is wel een vereiste om toegelaten te worden tot het shantykoor De Schuytenvaerders uit Tubbergen. Maar goed, zingen kon ik toch al niet. Dan maar weer schrijven. Daar is geen Verklaring Omtrent Gedrag voor nodig. Of zou het helpen om op de knieën te gaan voor Onze-Lieve-Heer?
J. Kwibus
