Mijn langgekoesterde wens is in vervulling gegaan. Een echte lingeriewinkel in hartje Tubbergen.
Om precies te zijn aan de Grotestraat 49. Tot voor kort zat hier nog een fietsenzaak, maar vroeger was het lange tijd Drogisterij Ypma. Jos zal wel in zijn nopjes zijn want fietsen bewonderen kan hij wel aan de overkant.
Maar nu ter zake, mijn wens behoeft natuurlijk enige uitleg. In mijn sollicitatiebrief aan Janine, de manager van Be®Nice Lingerie, want zo heet de nieuwe winkel, werd nadrukkelijk uitgelegd wat mijn motivatie is en welke competenties mij een uitstekend adviseur en verkoper maken. Jazeker, gesolliciteerd, er is immers ook een mannenafdeling alhoewel dat niet mijn eerste keus is. In tegenstelling tot andere jongens die vroeger vaak brandweer- of politieman wilden worden gaat mijn voorkeur uit naar het meer subtielere werk. In mijn jeugd was een lingeriezaak nog iets uit de grote stad, maar nu er eentje in Tubbergen zit heb ik de gok gewaagd.
Be®Nice is niet zomaar een bh- of onderbroekenzaak, doch een echte lingeriewinkel. Het verschil is met gesloten ogen nog te zien. Lingeriemerken Prima Donna, Marie Jo en Cyell, om er maar een aantal te noemen, gaan als broodjes over de toonbank. En dan te bedenken dat deze merken ook nog meerdere modellen hebben met oneindig veel maten en kleuren; zelfs voor elk jaargetij. Beetje vergelijkbaar met auto’s.
Mercedes, BMW en Volkswagen hebben ook voor elke man/vrouw een model. Bij BMW bijvoorbeeld varieert dat van X1 tot X7 in talloze kleuren en uitvoeringen. Net als met lingerie heeft elke model en maat zijn charme.
Nu hoor je wel eens dat kwaliteit of luxe duur is, maar dat is betrekkelijk want er is er méér dan dat. Iets moois, geheimzinnigs of spannends. Beter kan ik het niet uitleggen.
Ooit zei een collega en kenner dat hij de ‘konijntjes’ nog mooier vond in het hok dan daarbuiten. Dat soort uitspraken zijn anno 2022 not done, maar er zit wel een kern van waarheid in. Nee, de winkel komt op het goeie moment. In moeilijke tijden zijn juist ‘verborgen zaken’ de geneugten van het leven. Jaren geleden had Janine al een lingeriezaak genaamd Jeannot die onder kenners al snel lingeriezaak Genot werd genoemd. Of zo’n naamsverandering ook gebeurt met Be®Nice durf ik niet te zeggen. Hier in het landleven zullen ze al snel iets bedenken met ‘in de mais’ of zoiets, al is het helaas een onzekere tijd voor dit soort gewassen.
Mocht de recessie echt doorzetten dan zijn er ook liefhebbers die ze voor de helft-van-de-helft willen vasthouden. Alleen niet de hele dag. Er zijn grenzen. Natuurlijk is alles heel persoonlijk, bovendien wordt lingerie meestal onder de kleding gedragen (niet verplicht) en moet je vaak lang wachten voordat het kan worden bewonderd. Trouwens elk merk heeft stiekem toch een minuscule zichtbaar kenmerk. Ja, het zijn handige ‘jongens’. Zo is het gangbaar dat bijvoorbeeld schouderbandjes zichtbaar mogen zijn en als die dan versierd zijn met bloempjes dan hebben we hier meestal te maken met het populaire merk Marie Jo. Niet te verwarren met dorpsicoon wijlen Jo, van de notenwinkel.
Wie ronddwaalt bij Be®Nice Lingerie kijkt z’n ogen uit. Meestal pas ik op de fietsen als mijn vrouw winkelt. Nu mag ik mee (als kenner natuurlijk) en kan het mij niet lang genoeg duren. Het is immers erg belangrijk om de juiste maat te kiezen. Mooi voorbeeld is de man van twee meter in een Fiatje 500 cabrio. Geen gezicht en met de kap open rijdt hij al helemaal voor lul.
Al mijn kennis ten spijt, de keuze is niet op mij gevallen, terwijl de gelikte sollicitatiebrief nog wel was opgesteld door mijn zoon. Universitair opgeleid met als specialiteit solliciteren. Een gat in de begroting zo’n cursus maar garantie ho maar. Dus kan dat diploma in de papiercontainer op het Gerrit- en Gerardplein, tenminste als er geen folie omheen zit; de heren daar zijn erg secuur.
Leeftijd en ervaring zijn dus niet altijd een pré, ondanks mijn ‘Fingerspitzengefühl’ voor de vaak ingenieuze lingeriesluiting (en opening).
Onlangs stond de foto van het verkoopteam van Be®Nice in de krant, waarbij duidelijk te zien is dat ik (eerlijk is eerlijk) niet kan tippen aan deze dames die ook nog eens garant staan voor succes. Én zoals de manager het zelf zegt: “Het oog wil ook wat”. En gelijk heeft ze, want in de verste verte ben ik geen evenbeeld van George Clooney, behalve de schoenmaat, dat dan weer wel.
Nu mijn ambitie bekend is komt er mogelijk nog een 2e kans voor een nulurencontract zo vertelde Janine mij. Ook al zien alle collega’s er veel leuker uit, voorlopig hoef ik niet met zwangerschapsverlof, zelfs niet als vader. Hopelijk is deze ouderwetse gedachte een voordeel. De volgende keer wordt het wel een persoonlijke sollicitatiebrief, inclusief enthousiasme en ‘Fingerspitzengefühl’, want dat de keuze niet op mij is gevallen lag gelukkig niet aan uiterlijk, kennis of ervaring, aldus Janine.
Nu ik de oude, gelikte sollicitatiebrief nog eens zorgvuldig nalees moet het welhaast misgegaan zijn door een kleinigheid in de eerste zin: “Hierbij solliciteert mijn vader naar de functie van…” Dat was de manager van Be®Nice niet ontgaan.
J. Kwibus
