Alsof Onze Lieve Heer burgemeester wordt, zo wordt pastoor Casper Pikkemaat leraar levensbeschouwing. Zelf heeft Casper mij nooit gevraagd “hoe nu verder?”, terwijl zijn ‘werkplaatsen’ worden afgebroken.
Waarschijnlijk zou een baantje als columnist in Tubbergen.Nieuws.nl iets voor hem zijn, al weet ik wel zeker dat hij daar net iets teveel voor heeft doorgeleerd. Toch mooi dat zo’n jongen nog goed terechtkomt, zou mijn vader gezegd hebben.
En het zag er zo veelbelovend uit toen hij een paar jaar geleden naar Tubbergen kwam. Pilsje drinken met de jongens in een keet, abseilen van de kerk in Harbrinkhoek en een gebedsdienst voor carnavalisten. Verstandig dat hij dat deed vóór de polonaise en niet daarna. Zo zie je maar dat meneer pastoor er over nadenkt.
Dit “heertje”, zoals mijn oma vroeger een pastoor noemde, is iemand die met beide benen in de maatschappij staat. Zelfs een rol in Typisch Tubbergen. Niet voor niets dat ze hem hebben gevraagd als docent. Nu maar hopen dat hij ook bestand is tegen al die ‘duivelse’ studenten en studentes.
Er zijn vast en zeker meer mensen die hem zullen missen. Ik in ieder geval wel. Zo jammer dat ik hem nu niet meer kan noemen in de stukkies over Tubbergen, want in veel verhalen had hij een speciaal plekje. En terecht, want net als Jozef van Maria is ook Casper timmerman, maar dan iemand die ‘aan de weg timmert’. Adieu Casper!
J. Kwibus
