Orde van Oranje-Nassau

Foto: Mark Mensink

Ook in Tubbergen ontving een geselecteerd gezelschap dit jaar een lintje van het Koninkrijk der Nederlanden. Dat moet welhaast een zalig gevoel zijn, zoals vroeger de pastoor het verkondigde. Maar wie zijn toch al die mensen die een medaille krijgen?

Persoonlijk ken ik maar één persoon die jaren geleden een lintje kreeg. Meer dan 50 jaar had hij gewerkt in de textielfabriek van Hedeman. Vanaf zijn 14e tot aan zijn pensioen stond hij in de weverij. Aan het einde van de rit (de fabriek werd toen afgebroken) ontving hij de Orde van Oranje-Nassau. Hij was bijzonder trots op deze zichtbare ‘beloning’. De complimenten aanhoren waren nogal lastig want mijn vader was stokdoof geworden van die kabaal makende weefgetouwen.

Gelukkig gaat het tegenwoordig anders. Nu zijn het juist mensen die goed luisteren naar anderen en daar vervolgens iets mee doen. Met andere woorden wie zich inzet voor het welzijn van mens en dier komt in aanmerking voor een lintje.

Zo kreeg dit jaar iemand een lintje die zich inzet voor het behoud van weidevogels. Maar er zijn ook ridders die zich juist druk maken om het verdwijnen, alleen gaat het dan om het elimineren van zwarte Piet.

Maar even voor de duidelijkheid, niet iedereen krijgt zo’n knoopsgatversiering. Daar moet je voor worden voorgedragen. Nou ja, niet letterlijk op de armen iemand naar het gemeentehuis dragen, maar gewoon een goed verhaal naar de burgemeester en dan maar afwachten of jouw vriend of kennis wordt gedecoreerd.

Zelf heb ik onlangs iemand voorgedragen die helaas niet door de selectie is gekomen. Zo redde hij vorig jaar het leven van 12 goudvissen van een lugubere dood. Een telkens terugkerende reiger bij zijn vijver werd vakkundig (met één schot) naar het Koninkrijk der Hemelen geëvacueerd.

Wie daarom met Koningsdag op het bordes van het gemeentehuis mag staan kan zich gelukkig prijzen met zo’n beloning. Het is toch een stuk erkenning van een bijzondere prestatie, die overigens door de betrokken persoon zelf als heel normaal wordt beschouwd. Dat is dan weer het mooie aan die enthousiastelingen.

Bij deze dan ook de hartelijke felicitaties aan allen die het lintje op hun colbert, japon of overall mogen spelden. O ja, niet vergeten om bij overlijden de medaille weer in te leveren, tenzij de nabestaanden een borgsom betalen. Hoe hoger in rang, hoe duurder, maar dat lijkt mij logisch. Zo, nu moet ik ermee stoppen. Want als ik het goed zie, krijg ik alweer bezoek van een reiger.

J. Kwibus

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen