Het is zaterdagavond rond middernacht als mijn vrouw en ik een etage hoger gaan.
Het wordt morgen een drukke dag, want onze zoon komt op bezoek. Binnenkort gaat hij trouwen (wordt tijd na 42 jaar) en er moet nog het een en ander geregeld worden.
Net horizontaal vraagt mijn vrouw of ik de televisie wel uitgezet heb. En ja hoor, nu hoor ik het ook en het lijkt wel of het geluid steeds harder wordt. Terwijl ik naar beneden sluip om niet de hond wakker te maken schiet het mij plotseling te binnen. Vanavond is het rockfestival in Tubbergen: Rock am Esch. Alleen de naam al is fantastisch.
Halverwege de trap keer ik terug in ons mandje en samen liggen we wakker tot 01.00 uur om de genieten van songs van Nirvana: Smells Like Teen Spirit en Heart-Shaped Box. De drummer lijkt bijkans helemaal uit zijn dak te gaan en een laaiend meezingend publiek. Veel mooier kan het niet worden in Tubbergen.
Morgen hoor ik alle bijzonderheden van mijn zoon, die daar samen met zijn vriendin getuige van is. En na afloop waarschijnlijk samen in een pup tent terwijl hij nog niet eens getrouwd is. Tja, het blijft natuurlijk wel je kind.
Klokslag 1 uur horen we het knallende vuurwerk. Normaliter één keer per week een storende factor tijdens de eerste slaap, maar nu betekent dat helaas het einde van Rock am Esch.
Was ik nog maar 42 of jonger met een eigen puptent met een tweepersoons slaapzak en ouders in de buurt voor het ontbijt… lunch en diner.
J. Kwibus
