In het voorjaar kijk ik altijd uit naar de visites voor de paarden om te controleren of alles in orde is na een bevalling. Een trotse eigenaar die lang gewacht heeft op een mooi veulen is natuurlijk het mooiste wat er is.
De eerste dagen zijn altijd wel spannend na de bevalling. Voor het eerst staan, voor het eerst naar buiten is de merrie een goede moeder?
Heel bijzonder om dit jaar samen met mijn vrouw te mogen ervaren hoe het is om een veulentje te fokken bij ons paard. Half juni zou het zover zijn dat onze merrie een veulen verwacht. Vorig jaar begon de voorpret al. Wat hengstenshows bekeken voor een geschikte hengst. Met de hengstenhouder en wat andere ervaren fokkers gesproken over een goede combinatie voor de merrie en uiteindelijk besloten voor de hengst Glasgow van ’t Merelsnest te kiezen. Gelukkig was de merrie vlot drachtig en kon het aftellen beginnen.
Ruim twee weken voor de uitgerekende datum van de merrie, troffen we thuis de nodige voorbereidingen. Van onze vriend Peter kunnen we een zweetband lenen, daarmee gaat een alarm af als de merrie gaat bevallen. En in de moderne tijd waarin we leven is een camera heel erg makkelijk om van een afstandje te kijken of alles goed gaat op stal.
De zweetband zou gebracht worden eind van de week en de camera was inmiddels onderweg, mooi op tijd – dachten we. Maar niets bleek minder waar. Ik kreeg een oproep voor een spoedgeval en was onderweg toen mijn vrouw belde dat het veulen geboren was. We hadden het hele feest gemist.
Mijn vrouw ging nog een laatste ronde doen om hooi te geven en toen ze de stal deur open deed lag het veulen voor de deur. Onze merrie had het helemaal zelf geregeld en alles was gelukkig goed verlopen. Ze is 11 dagen te vroeg bevallen en we hadden nog geen enkel teken gezien van de naderende geboorte. De nageboorte was er net af en we waren getuige van het staan en de eerste slokjes drinken. De merrie blijkt een fantastische moeder te zijn en het veulen doet het heel erg goed.
De volgende dag werd de camera bezorgd en kwam onze vriend Peter langs om de band te brengen en uit te leggen hoe het in zijn werk ging. We hadden het een verrassing gelaten dat het veulen al geboren was.
De band werd uit een grote doos gehaald en hij begon uit te leggen waar we op moesten letten. Mijn vrouw onderbrak zijn verhaal: “Zullen we eerst kijken of de band wel past? Ze is zo gegroeid de laatste dagen.”
“Ik zal je eerst laten zien hoe alles werkt”, sputterde Peter tegen. Maar na enige overtuiging lopen we gezamenlijk richting de stallen. Bij de stal aangekomen pakte hij de band uit de doos en begint nog wat meer te vertellen over de gebruiksaanwijzing. Ik zwaai de staldeur open en daar staan merrie met veulen te kijken wat er allemaal gaande is.
De mond van onze vriend zakt open. “Dat meen je niet, het is al geboren!” En hij begint hard te lachen. “Wat een geweldige verrassing is dit”, roept hij uit. En daar zijn wij het helemaal mee eens.
Corné van der Bijl, dierenarts
