Jeugdvriendje - Column
16 jaar geleden en toch zo dichtbij.
Het is vrijdagavond 29 mei 2009 als mijn twee jaar oudere buurjongen en schoolvriendje naar de observatiehut aan de Hamweg in Albergen rijdt. In zijn groene Land Rover lijkt hij welhaast een boswachter, maar in werkelijkheid is de natuur zijn passie. Reeën observeren als de duisternis invalt. Maar dan ineens stopt de wereld. Een hartinfarct wordt hem fataal.
Henny Kokhuis werd slechts 58 jaar. Net als Herman Schaepman. Gek eigenlijk dat je dat vroeger oud vond. Maar wie zelf ouder is, zegt al snel ‘jeetje, die man was nog maar 58'!
Henny was ondernemend en bovendien een vakman. Zo promoveerde hij van meubelmaker naar directeur. Wie herinnert zich niet het pand van Bekhuis Woonstyle in Tubbergen? Henny was algemeen directeur en zijn vrouw Ria was de baas. Zeg maar dezelfde constructie als bij mij thuis, alleen hebben wij geen meubelzaak.
Slechts een paar jaar was hij mijn jeugdkameraadje en toch denk ik steeds vaker aan hem. En dat moet ik even uitleggen.
Tegenwoordig is het een trend om in een schuurwoning te wonen. En juist daarin waren Henny en ik onze tijd ver vooruit. Wonen in een varkensschuur. Hoe mooi is dat? Toevallig weet ik daar alles van. Als ervaringsdeskundige, want zo noemen ze dat als je geen diploma’s hebt.
Al op jonge leeftijd (8-11) woonden Henny en ik na schooltijd in een varkensschuur. Een zelfgebouwde hut op zolder in de schuur van mijn vader. Pal onder ons woonden veertien varkens. Van een tiny house hadden we nog nooit gehoord, maar het leek er verdomd veel op.
Jaren geleden is de schuur afgebroken. In de houten gevel zaten nog de gaten waardoor we naar buiten loerden om alles en iedereen te observeren. Of om kraaien te schieten met de luchtbuks. Ooit heeft buurvrouw Dika Gasthuis twee straaltjes water uit die gaten zien komen, maar dat is tot op heden een raadsel gebleven.
Altijd als mijn vrouw en ik een fietstochtje maken duiken er weer nieuwe schuurwoningen op. Dan stoppen we even om te kijken of er ook gaten in de gevel zitten.
En dan betrap ik mij erop (da's de leeftijd, zegt madam) dat ik steeds vaker vertel over onze hut in de varkensschuur aan de Mekkelenbergweg en over Henny’s bouwkundige hoogstandjes, zoals de zeer praktische sanitaire voorziening. Tjonge jonge, wat kon dat ventje timmeren.
Kwibus
