Jules Lucas - Duurzaam
Duurzaam is een enorm containerbegrip geworden. Dat is jammer. Sinds er duurzame pindakaas en hagelslag is, probeer ik het woord te vermijden. Sustainable vertaal ik vaak naar toekomstbestendig. Dat bekt niet lekker, maar dekt wel beter de lading. De basisgedachte is natuurlijk helemaal oké, maar we hebben een overkill aan duurzaam van alles. Dat desoriënteert ons. We zien door de bomen het duurzame bos niet meer. Dat is erg jammer. Want het is heel belangrijk dat we inzien dat we veel zorgvuldiger met onze grondstoffen moeten omgaan. Olie is al lang niet meer de grondstof die als eerste ‘op’ is. En als we over een jaartje of twintig er nog net zo comfortabel bij willen zitten als nu dan zullen we er toch echt iets mee moeten.
Het lineaire systeem werkt niet meer. Zeg maar uit grondstoffen een product maken, het gebruiken voor kortere of langere termijn en het vervolgens weggooien. Weggooien is overigens een betrekkelijk begrip. Het naar de maan schieten blijkt te duur uit te pakken. Alles blijft dus op aarde en is dus niet weg. We gedragen ons een beetje als een klein kind. Als we het maar achter het muurtje leggen of we doen onze ogen dicht, dan bestaat het niet meer. Dat is wel heel erg naïef. We verdunnen het met water, blazen het de lucht in, al of niet verbrand, of we gooien er gewoon flink wat zand over. Uiteindelijk komt het toch weer terug in de lucht die we inademen of in het voedsel dat we eten. Dat wordt op termijn heel erg vervelend, absoluut ongezond en niet houdbaar.
Een circulair systeem moet het worden. In goed Nederlands: Cradle to Cradle (C2C). Vrij vertaald: afval = voedsel. Of anders gezegd: afval is onze nieuwe grondstof. De Amerikaanse architect William McDonough en de Duitse chemicus Michael Braungart bedachten al in de jaren '90 van de vorige eeuw de strategie voor dit systeem. Dus zo revolutionair nieuw is dit idee in 2015 niet meer, maar het is wel steeds belangrijker geworden. Zelfs de Chinese regering heeft de heren al gevraagd om mee te denken over nieuwe woningen voor 400 miljoen Chinezen, de komende 15 jaar. Ook de Chinezen beseffen dat ze dat niet op de conventionele manier kunnen bewerkstelligen.
In onze huidige bouwpraktijk moeten we veel meer uitgaan van deze principes. Goed nadenken en slimme keuzes maken in (bouw)materialen. En vooral energiebewust bouwen. Dat is overigens niet 12 zonnepanelen op het dak plaatsen en dan denken dat je er mee klaar bent. In 2020 moeten we energieneutraal bouwen. We kunnen dit echter al lang. Waarom nog 4½ jaar wachten? Zeker als het gebouw (woning) voor eigen gebruik is. Het is gewoon niet verstandig of misschien wel ‘een beetje erg dom’ om dat niet voor jezelf te willen bouwen. Het levert gewoon echt geld op over de jaren heen. Zeker als je nog wat subsidies kunt scoren of fiscale voordelen kunt benutten.
Ik ben ervan overtuigd dat een energiezuinige woning, of beter nog, een energieneutrale woning meer waard zal blijven in de toekomst. Daarbij geeft het ook nog eens veel meer comfort. Ik ga er van uit dat dit fiscaal voordelen gaat opleveren. Het zal hoogstwaarschijnlijk versleuteld gaan worden in het huurwaardeforfait en eventueel andere maatregelen. Los nog van de heerlijke vrijheid onafhankelijk te zijn van fossiele brandstoffen met alle bijbehorende (politieke) spanningen, is het financiële voordeel en comfort overtuigend genoeg om hiervoor te moeten willen kiezen.
Kortom, bouw energiebewust en, vooruit één keer dan nog: BOUW DUURZAAM!