Kees Schaepman, familie van de beroemde dichter en politicus Dr. Schaepman, zal op vrijdag 26 september zijn nieuwe boek presenteren. De bijeenkomst vindt plaats in de Pancratiusbasiliek te Tubbergen. Oud-premier Dries van Agt en priesterstudent/naamgenoot Herman Schaepman zullen het boek met de titel Afgedwaald daar ten doop brengen.Kees Schaepman groeit op in de jaren ’50, als het roomse leven nog rijk is. Als kind uit een ‘gemengd huwelijk’, wordt zijn religieuze opvoeding toevertrouwd aan de zusters Ursulinen. Na de dood van zijn vader breekt hij met de kerk. Maar het katholieke geloof zit in zijn genen. Nog altijd heeft hij, als hij tussen 2 rijen stoelen over het middenpad een bioscoopzaal inloopt, de neiging om door zijn knieën te buigen en een kruis te slaan. Afgedwaald is het verslag van de omzwervingen van een thuisloze katholiek die een weg terug naar Rome probeert te vinden.
In september 2014 verschijnt bij uitgeverij Walburg Pers het boek ‘Afgedwaald. Op zoek naar een weg terug naar Rome’ van Kees Schaepman. Het boek zal ten doop gehouden worden op 26 september 2014 in de H. Pancratiusbasiliek te Tubbergen. Doopheffers zijn Herman Schaepman, een nazaat uit de familie van de beroemde Dr. Schaepman, die binnenkort in Rome tot priester wordt gewijd en Dries van Agt, oud-premier van Nederland. De muzikale omlijsting wordt verzorgd door de dr. Schaepmanharmonie die o.a. ‘Aan U, o koning der eeuwen’ zal spelen.
Kees Schaepman versloeg voor Vrij Nederland en de VPRO conflicten in
Latijns-Amerika, Afrika, Azië, het Midden-Oosten en de Balkan. Sinds
zijn pensionering als hoofdredacteur van de VPRO-radio woont hij in
Georgsdorf, Duitsland.
Fragment uit het boek
“Ik sta in de ziekenhuiskamer waar mijn vader al maandenlang verpleegd wordt. “Het is beter als uw man wakker is als ik hem bedien”, zegt de priester die aan het hoofdeinde van het sterfbed staat. Mijn moeder knikt. De ogen van mijn vader zijn gesloten, hij ziet er ontspannen uit. Maar de kerk die hem ooit verbood voor het altaar te trouwen, gunt hem nu niet de kans zo sereen uit het leven te stappen. De priester schudt mijn vader heen en weer tot hij de ogen opent en in een nachtmerrie ontwaakt. Als een engel der wrake brengt de man zijn gezicht vlakbij dat van de stervende, prevelt iets over hel en vergiffenis en begint met de toediening van de laatste sacramenten. Ik zie paniek in de ogen van mijn vader, hij huilt, ik ben zestien jaar oud en het is de eerste keer dat ik hem zie huilen. Nooit, nooit zet ik nog een voet in een katholieke kerk, neem ik mij op dat moment voor.”
