Sommige dingen maak je maar eens in je leven mee. Voor een automonteur is het aantreffen van een levend dier, onder de motorkap van een voertuig, zo’n bijzonder moment. In de garage van Hennie Schröder, tegenwoordig Auto Totaal Tubbergen geheten en bestiert door de compagnons Chiel Bekhuis en Eddie Geerink, kwam evenwel vanmiddag een enkele weken oude kitten tevoorschijn. Verstijfd van angst, maar wonderwel zonder één schrammetje.Ook al wist hij niet 100% zeker waar het zachte gejank vandaan kwam, Jeffrey Renes kon zweren dat hij het vanonder zijn auto hoorde. Toch zag de Tubbergenaar niks toen hij dichterbij ging kijken. Ook zijn vriendin wist niet of ze hem nou wel of niet moest geloven. “Ik was bij iemand op bezoek geweest, ook in Tubbergen. Toen kwam ik thuis en ik zette de auto op de oprit. Opeens hoorde ik wat, het leek wel een soort kattengejank. Ik dacht ‘he, waar komt dat toch vandaan?’. Want wij hebben zelf geen kat. Dus ik naar de buurman, maar toen hoorden we niks meer. Met een zaklantaarntje onder de auto geschenen, of ik misschien iets kon zien. Ook niks.”
Renes begon al een beetje te twijfelen aan zichzelf. “Hè, hoe kan dat nou – dacht ik bij mezelf. Ik heb toch echt wat gehoord… Ik snapte er op dat moment niet veel meer van. Maar de vriend waar ik was geweest, hebben jonge katjes. Ik heb er daarom heen gebeld en gevraagd of ze er toevallig eentje missen. Ze zeiden dat dit wel mogelijk is, maar ook dat ze het niet 100% zeker wisten. Het zijn echt van die hele kleine dingen nog, en dat op de boerderij. Volgens mij zijn ze 8 weken oud, zo ongeveer. Toen zij mijn vriendin ‘goh, misschien met je de auto toch even op de brug zetten om het zeker te weten?’. Dus zijn we naar Schröder gereden en hebben we er beter onder gekeken.”
Hij en de automonteur vonden al snel een halsbandje, van een kat. “Ik had al zoiets van ‘zie je nou wel, ik ben niet gek geweest’. Daarna hebben we platen onder de auto weggeschroefd. De monteur zag ‘m vervolgens zelf zitten. Dus helemaal verstopt, op een plaat onder de auto. We hebben ‘m er onder weggehaald en ik heb ‘m net teruggebracht”, lacht Renes. “Levend en wel. Ja, hij is er gewoon in gesprongen – denk ik. Daarna is ‘ie verder gekropen en op een plaat terechtgekomen. Ik heb wel een paar kilometer gereden vervolgens. Drempeltje hier, drempeltje daar. Maar ja, eind goed al goed.”
