De klachtenprocedure glansrijk winnen, maar toch neemt de gemeente weer precies dezelfde beslissing als ervoor. Met als gevolg dat de ernstig zieke Paul Snijders en zijn gezin nog altijd geen hulp krijgen aangeboden. Ze schieten er dus niks mee op. Sterker nog, voor de rolstoel en scootmobiel – die hij beide als gevolg van een rugtumor dagelijks nodig heeft – moet hij zelf maandelijks bijbetalen.
Paul (53) en zijn vrouw Carla loopt regelmatig de spreekwoordelijke emmer over. Zorgen over Paul’s steeds verder aftakelende gezondheid zijn er dagelijks, maar het probleem met de gemeente die niks wil bijdragen helpt ook niet bepaald mee. Ze krijgen daardoor geen hulp in huis, geen aanpassingen (b.v. traplift en drempelloos) aan de woning en voor de kosten draaien ze zo goed als helemaal alleen op. “De trap kan ik inmiddels maximaal 1 keer per dag op, daarna ben ik compleet kapot van de inspanning. Die kerel van de gemeente zei nog dat ik me maar beneden moest wassen met een teiltje en een washandje. Heb je het dan nog wel goed in de bovenkamer? Me dunkt zeg”, stelt Paul met ingehouden woede. “Laat ze het dan helemaal opnieuw beoordelen, uitgaande van deze woning.”
Nadat de gemeente bakzeil haalde bij de bezwaarschriftencommissie, werd er opnieuw een beslissing genomen over de situatie bij de familie Snijders uit Tubbergen. Maar weer beslist de gemeente dat ze niet zonder toestemming mochten verhuizen van de Van Dieststraat naar de Balthasarhof in dezelfde plaats, terwijl ze dat al wel hebben gedaan. Alleen de reiskosten naar het gemeentehuis kunnen vergoed worden. “Het was nota bene een ambtenaar die zei dat we op zoek moesten gaan naar een woning die wél makkelijk aan te passen is. Dus op advies van de gemeente zijn we verhuisd. Niet omdat wij dat zo graag wilden, want dan hadden we daar nog wel gewoond”, briest Paul. “Hij zei ook niks over toestemming of zoiets. We dachten daar helemaal niet bij na, zeker niet als ons door diezelfde gemeente al wordt geadviseerd om te verhuizen. Soms ben ik er helemaal klaar mee, maar wat dit betreft hebben ze aan mij een verkeerde getroffen. Al hopen ze dat misschien wel, ik geef niet op.”
De enige mogelijkheid die er nu nog is, is een stap naar de rechter maken. “Helaas heb ik daarvoor geen geld meer”, verzucht de inmiddels zichtbaar vermoeide Paul. “Soms denk ik eraan om alles te verkopen en me daarna te melden bij de gemeente. Misschien dat ze me wel willen helpen als ik geen dak meer boven m’n hoofd heb. Jarenlang betaal je belasting, maar zodra je een keer een beroep op ze doet dan geven ze gewoon niet thuis. Het is een mooie bende bij elkaar, daar op het gemeentehuis.”
