Je ziet het publiek even twijfelen of er al geklapt mag worden. Kort is er een pauze in haar stem. Dan begint ze weer zachtjes en steeds luider de rest van het couplet te zingen, ondersteund door de opzwepende snaargeluiden uit haar lichtjes beschadigde gitaar.
Aan het eind gekomen lacht ze vriendelijk naar de mensen, met een klein knikje van ‘inderdaad – dit was het’. Pip Alblas neemt tevreden het grote applaus bij Bolscher in Vasse in ontvangst. Ze heeft geen covers gezongen, alleen uit eigen werk, en is blij dat de aanwezige ‘kafters’ haar optreden erg waardeerden. “Hiervoor doe je het. Sinds zo ongeveer de basisschool ben ik met muziek bezig en er is dus voor mij niets mooiers dan zoiets.” De 2 uur durende reis uit woonplaats Gouda neemt ze voor lief. Het is exemplarisch voor de podiumkunstenaars die vandaag en gisteren optraden tijdens KAFT, het jaarlijkse kamerfestival op – soms heel erg – bijzondere locaties in Tubbergen en Vasse.
Luisteren naar schaars geklede sirenen die op humoristische wijze de buitengewone beslommeringen van een zeemeermin bezingen op de bodem van het Tubbergse zwembad. Knipperen met de ogen bij een goochelaar die tegelijkertijd ook nog nuchtere grapjes uit de mouw schudt in De Delle. Spaanse zigeunermuziek, blues en soul, cabaret en dichtkunst, acrobatiek, a capella, theater. Een mengelmoes aan stijlen en invloeden. Want noem het maar op, bij KAFT vind je het gegarandeerd tijdens de korte en intieme voorstellingen van maximaal 25 minuten. Daarna is het weer ‘verkassen’ naar een volgende, en zo verder.
