Nu ook in Tubbergen de vakantie voorbij is, fietst de schooljeugd – wind en regen trotserend – van maandag tot en met vrijdag vanaf 07.45 uur naar Almelo. Dr. Herman Schaepman (177) zwaait ze nog net niet uit, maar met zijn moderne brilletje ziet hij het vast wel. Sinds jaar en dag kent elke Tubbergenaar dit tafereel.
Is er dan niets veranderd in al die jaren? Tuurlijk wel, maar dat zijn peanuts. Het peloton bestaat nog steeds uit jongens en meisjes. Al is LHBTIQAP+ geen onbekend begrip op het platte land, met ‘apartheid’ lopen wij nu eenmaal niet voorop. Eerder fietsten de jongens vaak voorop, maar nu kunnen ook meisjes dat. En met een accu is er sowieso geen verschil. Over achterop gesproken, vroeger waren de tassen dikker en zwaarder. Veel boeken zitten nu digitaal in de iPad of iPhone. Maar het kan ook zijn dat schijn bedriegt, want met de nieuwste bagagerekjes van Sloot2Wielers in Tubbergen lijkt het net even iets makkelijker. Maar ook het lunchpakket ontbreekt nogal eens. De faciliteiten op school zijn immers eindeloos en een broodje betalen met de smartphone, daar merk je echt niks van in de portemonnee.
Het lijkt dus allemaal eenvoudiger dan vroeger, maar dat is het absoluut niet. Het is nog een hele kunst om de blikjes en de chipszakken in de ‘blikjesvanger’ te mikken. En het blijft opletten met die telefoontjes, want als je pech hebt ziet een verdwaalde oom agent zomaar 95 euro voorbijgaan.
Verder fietsen sommigen, net als u en ik vroeger, nog steeds met z’n drieën naast elkaar. Dus oudere, u bent gewaarschuwd! Gewoon opletten, precies over het randje of anders even afstappen en in de berm, totdat de stoet voorbij is. Breed kijken. Hoe makkelijk kan het zijn? O ja, en vergeet niet dat veelal de fietsbel niet gehoord wordt vanwege die witte draadjes in de oren. Een bordje met SH is natuurlijk wel heel erg ouderwets.
Als de dag straks wat later begint is net als vroeger de verlichting van de fiets vaak defect. Sinds jaar en dag een technisch ‘probleem’ bij jeugdrijwielen, maar daar wordt aan gewerkt. In een ver verleden kregen ze nog weleens een bekeuring. Voor de jeugdige lezer betekent zoiets dat je een geldboete moest betalen van ongeveer 15 gulden, omdat je licht het niet deed. In plaats van een boete gaf een beetje coulante agent je een bevel om te gaan lopen, waarop ooit een bijdehante scholier tegen een Tubbergse agent zei: “Dat hek wa doan ma toen braann ’t ok nig”.
Vanaf 14.30 uur komen de eersten in kleine groepjes terug, als het goed is net iets slimmer of wijzer dan op de heenweg. Sommigen nog steeds loerend op de smartphone of met z’n drieën naast elkaar. We kennen het allemaal nog van vroeger. Dat is ook het leuke en we houden er rekening mee. Dus niet mopperen, het gaat bijna altijd goed. ’s Middags ziet Herman de schooljeugd voor de tweede keer. Nu nog iets langer dan ‘s morgens. De Tubberger es opwaarts kost nu eenmaal meer tijd. Dat geluk heeft de priester dan weer.
J. Kwibus
