Deze keer helaas een column zonder grappen en grollen. Wie wil lachen kan beter stoppen met lezen. Het gaat immers over de verkiezingen en dat is een serieuze zaak.
Dit jaar hoef je geen helderziende te zijn om de komende gemeenteraadsverkiezingen te voorspellen. Met 12 van de 19 raadszetels leeft het CDA als god in Frankrijk, edoch de twaalf apostelen hebben steken laten vallen. Op zich niet zo verwonderlijk, want je ziet wel vaker dat wanneer macht en autonomie de overhand krijgen sommige mensen naast hun schoenen gaan lopen. In dit geval groene, wiebelende pumps.
Allereerst moet vermeld worden dat alle vrijwilligers die met elkaar de politieke partijen vormen een groot compliment verdienen. Ja, u leest het goed: vrijwilligers! Naast de eer is een kleine onkostenvergoeding zo ongeveer de beloning voor de mensen die wij in de gemeenteraad kiezen. Deze raad is het allerhoogste bestuursorgaan in de gemeente, en niet het college van burgemeester en wethouders – zoals het soms lijkt. Dat zijn goedbetaalde functies voor het uitvoeren van de raadsbeslissingen. Hier en daar een beetje eigen inbreng, maar het blijven de ‘werkmieren’ voor de gemeenteraad. De burgemeester krijgt tevens een indrukwekkende ketting om. Ooit bedacht in 1852 door staatsman Johan Thorbecke, de ‘grote vriend’ van Dr. Herman Schaepman. Deze ambtsketen (Wilmien heeft de allermooiste van Nederland) is niet om aan vastgelegd te worden, doch dient als symbool van gezag en herkenning. Hoe mooi is dat? Helaas kunnen we niet op Wilmien stemmen. Niet omdat ze spoorloos is, maar partijloos. Gelukkig is ze wel weer terug aan het front en kan Jon, die een tijdje op de winkel heeft gepast, weer genieten van haar welverdiende pensioen. Nu gun ik Jon naast een riant ABP-pensioen en AOW-uitkering wel deze extra snabbel van 7930,11 euro bruto per maand, er gaat echter niets boven een eigen burgemeester. Al moet gezegd worden dat Jon het uitstekend heeft gedaan, tenminste dat staat in haar eigen beoordeling: wisseling van de wacht.
Op woensdag 16 maart is het weer zover en mogen we naar de stembus, al is het jammer dat sommigen thuisblijven. Dat geeft een vertekend beeld. Het is een kleine moeite en je hebt dan de komende vier jaar recht van spreken. Het mooie is dat alle partijen het beste met ons voor hebben. Kiezers hebben wel degelijk een voorkeur. Is het niet voor een partij dan wel voor een persoon. Zoals met alles heeft ook politiek een valkuil. Wie te veel macht krijgt of te lang op het pluche zit kan besmet worden met het macht- en arrogantievirus. Weliswaar geen virus voor een plek op de intensive care, maar leuk is anders. Ook daarom mogen we elke vier jaar naar het stemlokaal. Verder lijkt het gewenst om niet allemaal voor dezelfde partij te kiezen. Dat geeft een welhaast communistische indruk.
Sommigen kiezen altijd voor dezelfde de partij zonder het programma te kennen. Kwestie van vertrouwen, al is dat tegenwoordig wel een gok. Natuurlijk stemmen we ook op basis van de resultaten van de afgelopen jaren en alles wat ze beloven. Het blijft lastig, want hoe weet je op voorhand of ze die beloftes nakomen? Het gevoel zegt dat het in Tubbergen anders moet. Overmacht leidde bij het CDA uiteindelijk tot ‘de arrogantie van de macht’. Niet dat ze alles fout hebben gedaan, maar er zijn wel degelijk keuzes gemaakt die niet getuigen van samenwerking en dienstbaarheid. Soms lijkt het alsof de inwoners er zijn voor een politicus, alhoewel dat toch echt omgekeerd moet zijn (dienstbaar aan het volk, ofwel les één bij Politicologie). Maar laat nou net toevallig het nieuwe verkiezingsprogramma van het CDA bulken van de woorden als ‘samen’, ‘samenwerken’ en ‘met elkaar’, terwijl dat juist in de afgelopen periode tot grote onvrede leidde. Dat is wel heel toevallig. Ook het woord ‘keukentafelgesprek’ wordt vermeld. Mooi scrabblewoord, maar bij ons in de straat heeft nog geen enkele CDA-er in de keuken gezeten. Het blijft politiek natuurlijk.
Als we kijken naar de huidige samenstelling van de gemeenteraad in Tubbergen dan was besturen niet zo moeilijk. Moeders wil is wet. Het CDA heeft de absolute meerderheid in de huidige gemeenteraad en blinkt daardoor uit in macht, maar ze vergaten wel de minderheid. Naar kleinere partijen werd niet geluisterd. Een in de woestijn roepende wethouder (GB/VVD) koos noodgedwongen het hazenpad waarna een petitie van de inwoners de zaak moet corrigeren. Ondanks dat het CDA het Centrumplan c.q. Glashoes op de valreep probeert te repareren (of te rekken?) blijft het een lelijke barst (dus toch glasbak?). Het zou beter zijn om het hele plan door te schuiven naar de nieuwe gemeenteraad en dan met een beter draagvlak en natuurlijk een collegiale samenwerking in plaats van op de strepen te staan.
Maar er is meer kritiek dan de alleenheerschappij en de groene pumps. Daar waar kleine fanatieke christelijke partijen wel stabiel blijven geven katholieken er logischerwijs de brui aan. De echte christelijke waarden zijn binnen het CDA allang afgebroken evenals de kerken die nu aan de beurt zijn. Het heden vraagt om een aanpassing en nieuwe ideeën. Liefst iets met plaatselijke herkenning. Dat scoort beter. Ooit begon Dr. Herman Schaepman als rooms-katholiek. Zonder pumps. In die tijd was er geen plaats voor vrouwen (anno 2022 is het Vaticaan helaas nog steeds een mannenbolwerk). Na de oorlog verdween het woord rooms en ruim 40 jaar geleden werd de partijnaam KVP veranderd in CDA. Nu veel boeren strijd voeren met de politiek is de verwachting dat de gemeenteraadsverkiezingen sowieso geen succes worden voor het CDA. Opvallend was dat boeren in het verleden wel op het CDA stemden ondanks dat ze ooit tijdens de ruilverkaveling werden gepiepeld. Tegenwoordig hebben boeren last van linkse milieubestuurders die belang hebben bij het vertrek van boeren, voorlopig 30%. Ja en dan? Lawaaierige windturbines en lelijke zonneparken? Een 30% minder van dit soort politici zou meer zoden aan de dijk zetten. Het zou voor de boeren en burgers een ramp zijn als gemeenteraden het beleid van deze bijna extreemlinkse ministers (Kaag en Jetten) zouden steunen. Wordt vervolgd!
Nu de verkiezingen in ons eigen Tubbergen. De politieke partij Gemeentebelangen/VVD maakt een gedegen kans op meer stemmen dan in 2018. Dat de VVD last heeft van collega’s in het Kabinet Rutte lV met hun AOW-bezuiniging is niet leuk. Nochtans blijft het voor velen een aantrekkelijke partij. Op 16 maart gaat het immers om lokale verkiezingen van enthousiaste kandidaten met een goed en gevarieerd programma. Bovendien vormen ze samen met Gemeentebelangen één partij. Daarbij komt ook nog eens dat Tubbergenaren bekend staan als een nuchter volkje.
Dan zijn er ook mooie keuzes bij Keerpunt 22, de antieke PvdA en Lokaal Sterk. Kijk voor de aardigheid eens op hun sites en naar de programma’s. Over het algemeen ziet het er goed uit, met wel enkele verschillen. Helaas zitten er bij Lokaal Sterk ook ‘hiphoppers’ tussen en eigenlijk weet ik niet goed of deze overlopers daar goed aan doen. Het lijkt welhaast eigen belang. Keerpunt 22 is de nieuwste aanwinst en men verwacht veel van deze partij. Het enthousiasme straalt er dan ook vanaf. Jonge ambitieuze mensen die je een kans gunt om hun ideeën waar te maken. En hun doel is ons belang. Niet te groot en zeker niet te lang met het oog op de wiebelende CDA-pumps. Zelf denk ik dat bijvoorbeeld Noortje Haarman en Janine Vissia liever gewone sneakers dragen dan deftige pumps en dat Stijn Hesselink en Hans te Kolsté helemaal niet in het bezit zijn van naaldhakken. Deze en nog veel meer namen staan op het stemformulier. Aan u de keuze.
J. Kwibus
