Was het vroeger een plaats waar schuldgevoel verplicht werd afgekocht, nu is de biechtstoel weer helemaal terug van weggeweest. Dit keer in alle ‘vrijheid’.
Het noaberschap heeft deze ouderwetse traditie weer nieuw leven ingeblazen. We zorgen weer goed voor elkaar nu het wat minder gaat met ons. Nou ja, met ons? Het gaat vooral om mensen die zuinig leven, maar van een minimum inkomen logischerwijs niet kunnen rondkomen.
Daarom gaan mensen in Reutum weer naar de kerk. Niet om te bidden, dat levert tegenwoordig geen gebraden haan op. Alhoewel? Nu brengen mensen boodschappen naar de kerk. Zij die dat nodig hebben halen het op. Gratis!
Vermoedelijk vindt de transactie plaats in de biechtstoel. Luikje open luikje dicht en niemand die daarover bericht. Privacy is een groot goed in een dorp waar iedereen elkaar kent.
In Vasse gaat het nog discreter. Daar worden volle spaarkaarten van de supermarkt ingezet voor de minima: 65 zegels bij 650 euro boodschappen. Bier, chips, chocolade en kant-en-klaarmaaltijden verorberen we natuurlijk zelf, maar de zegeltjes geven we gratis weg. Wat een creatief idee van deze sociaal bewogen Daphne Voorhuis. Oude tijden herleven!
Zoals in 1960, toen we voor arme kinderen in Afrika zilverpapier spaarden. “Negertjes die honger hadden”, zo vertelde juffrouw Fien vroeger. Het zilverpapier werd verzameld, terwijl we de chocoladereep naar binnen schrokten. Verschrikkelijk! Alleen het woord al… negertjes.
Toch was dat vroeger heel gewoon. In het dressoir van mijn moeder lagen zelfs zwaarbeveiligde negerzoenen. Een paar zoekgeraakte exemplaren (mijn broers en ik hadden een zelfgemaakte loper) leverde mij ooit nog een mea culpa op in die enge biechtstoel in Albergen. Nu worden deze schuimjongens daar verhandeld onder de naam chocokoeken. Tenminste, in Reutum.
Maar hoe zit het dan in Tubbergen? Nou, daar hebben we gratis moestuintjes voor de minima – al loopt het niet storm op deze publiek bekendgemaakte plek. En we hebben natuurlijk ook een voedselbank aan de Newtonstraat 13, zo staat op de website van de gemeente. Alweer een verkeerd woord: voedselbank! Dan denk ik aan VEEVOEDERS, de reuzenvrachtauto van ForFarmers met als chauffeur Jan Olde Hampsink (binnenkort met pensioen).
Overigens hebben ze in bijna alle dorpen van de gemeente Tubbergen een lege kerk of een supermarkt met zegels. Daar liggen mooie uitdagingen voor de betaalde centrummanagers en dorpsondersteuners, of voor vrijwilligers zoals Daphne.
Maar hoe mooi en goed ook bedoeld, het is pas echt een verbetering als iedereen zijn eigen broek kan ophouden. Natuurlijk moet er dan wel iets veranderen, bijvoorbeeld een toereikend minimuminkomen. Bij voorkeur zonder stigmatiserende toeslagen en zonder gratis ‘voer’. Dát is pas vrijheid… en dan kan die enge biechtstoel wat mij betreft zonder vergunning op het paasvuur.
J. Kwibus
