Bijna dagelijks onder de overkapping of parasol, nu Tubbergen opwarmt. Veel mooier wordt het niet. Zelfs op het journaal zeggen ze het. Veel drinken! Maar na al die biertjes en een rokende barbecue kan het snel misgaan in de buurt.
Maar nu komt Noaberkracht met een grandioze oplossing: De buurtbemiddelaarster. Niet één, maar zelfs twee dames. Logisch, want vrouwen zijn daar goed in. Zo kennen vrouwen amper haantjesgedrag en zijn ze veel socialer (en leuker) dan mannen.
Het bewijs daarvan is klip en klaar. Ziedaar het onderwijs, De Wiekslag (40) en de sociale dienst SWTD (23). Mannen vind je daar niet meer. Nou ja, hier en daar een verdwaalde conciërge.
Maar ook in de bouw gaat het de goede kant op. Laatst nog zag ik een donders mooie juffrouw een voordeur plamuren. Jazeker, Anne Eerdman: Nederlands kampioen schilderen, werkzaam bij Wissink Schilders en Spuiters in Albergen. Wel jammer dat ze mij niet nafloot, terwijl we maar een jaartje of 35 verschillen.
Dit weekend beginnen ze al: de buurtbemiddelaarsters, Lucia Bekker uit Denekamp en Charlotte Welberg uit Ootmarsum. Overigens ben ik razend benieuwd naar de resultaten, want vrouwen kunnen beter praten dan luisteren. Maar goed, zelf bakte ik er vroeger ook niet veel van.
Als man van ’twaalf ambachten en dertien ongelukken’ raakte ik jaren geleden, ergens in Gelderland, betrokken bij zo’n buurtincident. Als wachtmeester der rijkspolitie werd je dan naar een GTA-melding gedirigeerd. Die afkorting was nodig, omdat vroeger iedereen op de radio of scanner kon meeluisteren. Het betekende gewoon: Gezeik Tussen Aso’s.
In mijn geval ging het om bewoners (rond de 50) van twee luxe bungalows met een gezamenlijke oprit. Precies in het midden van die oprit had mevrouw A (zij had gebeld) over de gehele lengte, bloempotjes met viooltjes geplaatst. Na enkele weken waren de viooltjes door de buurman, meneer B, gekortwiekt. Hij had de twee centimeter overhangende blaadjes ‘keurig’ in één lijn, aan zijn kant, gesnoeid. Voor alle duidelijkheid, mevrouw A en meneer B gebruikten géén medicijnen.
Nou, dan heb je een serieus probleem. Los dat maar eens op. Na hoor en wederhoor kwam de aap uit de mouw. Als meneer B ‘s avonds na het eten een uurtje wilde rusten dan speelde mevrouw A op haar piano. Mevrouw A had op haar beurt weer last van meneer B omdat hij wel eens naakt in de tuin zat. Deze verschrikkelijke waarneming was door mevrouw A zichtbaar (staand op een stoel) via een bovenraampje in de garage. Bovendien kon mevrouw A, met behulp van een bierglas aan de muur, horen dat meneer B aan het knutselen was.
Het enige en juiste advies aan mevrouw A om te verhuizen naar ergens in de ‘middle of nowhere’ viel totaal verkeerd. Het gevolg was dat niet mevrouw A vertrok, maar dat ondergetekende de biezen kon pakken. Tja, mevrouw A was niet op haar mondje gevallen, zij was immers de vrouw van de burgemeester. Ik hoor het mijn vader nog zeggen: “Het vet wil altied boav’n driev’n”. Trouwens, het probleem is wel opgelost. Jaren later zag ik mevrouw A en meneer B voorbij komen in de krant, op een pagina waar niemand wil staan.
De 06-nummers van Lucia en Charlotte staan inmiddels in mijn telefoon. Liever had ik een centraal alarmnummer gehad, bijvoorbeeld 112. Het geheugen van mijn Nokia raakt overvol.
Telt u maar mee: 112, 113, 144, 0900-844, BB-0615110235, plus nog de dagelijkse alarmnummers van de instanties die hier over de vloer komen: sociale dienst, thuishelpster, gezinstherapeute, dorpsondersteunster, energiehelpster, de wijkzuster, preventiemedewerkster, jeugdzorg, verslavingsverzorgster, diëtiste, gedragstherapeute en de huisartsenpost. Binnenkort maar eens bellen.
Mijn probleem zit overigens niet in een bloempotje. Het is de rokende houtgestookte smoker van de buren. En als de dames er dan toch zijn, meld ik meteen de erotische ‘knutselgeluiden’ van mijn buurvrouw. Wat kan mij het schelen. Zoiets zouden ze moeten verbieden voor senioren.
Nu twijfel ik nog over wie ik zal bellen; Lucia of Charlotte. Lastig hoor. Weet je wat? Ik bel gewoon 112 en vraag naar Anne… die is tenminste Nederlands kampioen. Proost!
J. Kwibus
