Stadsvilla’s in Tubbergen

Tegenwoordig is het een lot uit de loterij, een woning voor starters. Toch kan het. En zonder bezwaren gaat het snel, daar aan de Industriestraat in Tubbergen. Dit keer geen twee-onder-een-kapwoningen of decadente stulpjes, maar ‘gewoon’ twintig rijtjeshuizen.

Nou ja gewoon? In Almelo aan de Ootmarsumsestraat (tegenover Lohuis Mode) worden soortgelijke woningen 'stadsvilla’s' genoemd. Huizen van rond de drieënhalve ton…..of meer, energieneutraal, gasloos en voorzien van een lucht-water warmtepomp, zonnepanelen, vloerverwarming en hoogwaardige isolatie.

Deze kwaliteitshuizen worden gebouwd op het vroegere terrein van de KOVU door Bouwbedrijf Hulshof BV uit Tubbergen. Oude tijden herleven, want van oudsher is Hulshof de huisaannemer van de Woningstichting Tubbergen en bouwde zo ongeveer het halve dorp.

Een dagelijkse wandeling door de Industriestraat laat al dit moois zien. De systematiek van de bouw, het gedegen metselwerk en alle nieuwe technieken zijn een lust voor het oog. Nee, niet dat ik die bouwvakkers hele dagen controleer hoor, maar ik heb er wel verstand van, al zeg ik het zelf.

Zo begon mijn carrière vroeger in de Noordoostpolder. Als jongen van tien mocht ik in de zomervakantie mee naar het Overijsselse Dronten (een stad in wording 1962-1972 en sinds 1986 ingedeeld bij de provincie Flevoland). Tussen de grote mannen in het Volkswagenbusje van oom Herman. Hij was chauffeur, timmerman en uitvoerder tegelijk.

Klokslag 6 uur vertrok het busje richting Dronten. Daar zag ik niet één, maar wel honderd industriestraten. Lange rijen huizen, systematisch gebouwd zoals ook nu in Tubbergen, maar dan zonder al die luxe. Mijn werkzaamheden bestonden hoofdzakelijk uit het aanleveren van hamer en spijkers. Zeg maar het meer belangrijke werk.

Tussendoor prutste ik in de schaftkeet urenlang aan een geraamte voor een vlieger. Thuis zou dat ding dan beplakt worden met krantenpapier of met een beetje geluk, vliegerpapier.

Na een lange werkdag arriveerden we om 18.30 uur weer aan de Frielinkstraat in Harbrinkhoek. Vanzelfsprekend stond de bloemkool met gehaktbal van tante Annie op tafel, want zij had (net als bijna alle vrouwen in die tijd) slechts één baan.

Toch blijft het een leuke naam; starterswoningen! Een stadsvilla voor een stel met misschien wel een kinderwens van vier kinderen. Bijna alle woningen hebben een uitgebouwde keuken en hoekwoningen zelfs een aanbouw met eigen oprit. Toeval of niet, alle huizen zijn verkocht aan Tubbergenaren.

Ga er maar vanuit dat in de achtertuinen straks ook prachtige BBQ-buitenverblijven en schuurtjes voor elektrische fietsen, driewielertjes en kinderwagens zullen verrijzen. Veel mooier wordt het niet. Wel worden het drukke tijden voor deze 'starters'. Niet alleen in de ‘master bedroom’, maar ook daarbuiten want zo’n hypotheekje moet natuurlijk wel betaald worden. Leer mij die banken kennen.

O ja, de vlieger heeft het luchtruim nooit gezien. Een bouwvakker gooide zijn werktas vanaf grote afstand in de kofferbak van het busje. En juist dáár lag mijn zorgvuldig in elkaar geprutste vlieger.

J. Kwibus