Er was eens een domme rechter in Almelo, die een afspraakje had met een slimme koperdief. Ze hadden afgesproken op de rechtbank in Almelo. Daar was ook een verklede officier van justitie, een advocaat (de sluwe mr. Vos), een saaie griffier, het rechtbankpersoneel en alle verdrietige slachtoffers.
Iedereen zat te wachten op meneer de koperdief, maar helaas, de 43-jarige verdachte Van B. uit Almelo had een smoes uit zijn trukendoos getoverd. In dit geval was het een griepje, maar voor hetzelfde geld was het een sollicitatiegesprek, rijexamen of begrafenis geweest.
Want meneer de koperdief had die middag heel andere plannen. Bovendien kende hij de saaie procedures als geen ander. Altijd hetzelfde gezeur van zo’n bibliotheekgeleerde in een zwarte jurk.
Maar Vrouwe Justitia was streng. De zaak ging gewoon door. De verdachte koperdief, tevens recidivist, die al 25 jaar een plaag was voor heel Twente, zou nu zomaar eens de maximale straf van 9 jaar gevangenis en tbs kunnen krijgen. De sluwe advocaat Vos vroeg vrijspraak. Zijn cliënt had (net als de vorige keren) heel veel spijt.
Sommige verdrietige mensen lieten de rechter nog een filmpje zien over wat de dief had aangericht. De sporen waren nog steeds zichtbaar, ook nu de koperen regenpijpen waren vervangen door goedkopere exemplaren.
Eén benadeelde stelde nog voor om naar de kerk met de mooie naam Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand in Mariaparochie te gaan, om daar de schade te bekijken. Ook daar hadden dieven koperen regenpijpen gestolen. Hij wist alleen niet of verdachte daar ook bij was geweest, maar daar twijfelde hij niet aan. De altijd durende bijstandsuitkering van meneer de koperdief paste namelijk precies bij de naam van de kerk.
Voor de boze rechter was de zaak klip-en-klaar. De koperdief werd veroordeeld tot de voor hem meest gruwelijke straf. Hij moest twee hele weken werken, net als papa en mama het hele jaar. Zijn altijddurende bijstandsuitkering (deze maand verhoogd met 90 euro) kwam niet in gevaar. Dat was de uitspraak van mr. Sabine Timmermans en daar moesten de verdrietige slachtoffers het mee doen.
Aan het eind van de middag reed Sabine in haar Saab 9-3 Cabrio tevreden naar huis. Daar aangekomen schrok ze zich een hoedje. Alle kostbare koperen regenpijpen van haar villa waren op klaarlichte dag gestolen. Toen viel ook bij haar het kwartje. Haar uitspraak was een blunder van jewelste en maakte een einde aan haar ‘glansrijke’ carrière. Vanaf die tijd zat rechter Sabine Timmermans tot aan haar dood in haar huisbibliotheek en schreef ze waargebeurde sprookjes.
En de koperdief…? Die leefde nog lang en gelukkig!
J. Kwibus
