Pierre, de gluurder - Column
Onlangs stond hij voor onze deur; typetje Van Kooten en De Bie.
Voor z’n borst hing een Canon-camera. Hij vroeg of hij binnen mocht komen om foto’s te maken van scheuren, naden en slijtageplekken. "Dat wordt lastig", was mijn eerste reactie. "Mijn vrouw is niet thuis, maar ze komt zo terug."
Nou nee, dat was niet de bedoeling. Het ging meer om het huis, de muren en de plafonds.
Dan maar eerst koffie en aan de keukentafel babbelde hij verder. Ene Pierre. Aardige man hoor, maar beetje een gluurder. Tenminste, zo voelde het. Na een halfuurtje vertrok hij weer en belde aan bij de buurvrouw.
Wat was er aan de hand?
Pierre was een vooruitgeschoven pion in verband met de herinrichting van de Molenstraat in Tubbergen. De kans bestond namelijk dat tijdens de werkzaamheden ons huis zou instorten of dat er scheuren in de muren zouden ontstaan, zo vertelde Pierre nogal angstaanjagend.
Oei, daar had ik even niet op gerekend. Maar waarom dan op voorhand al foto’s? Er zitten helemaal geen scheuren in de muur. Maar hij legde het uit. Kort samengevat: Pierre heeft een leuk baantje, een goed salaris en elk uur van de dag koffie.
Zoals met al die types aan de deur verifieerde ik ook deze ‘vogel’ even op het gemeentehuis. Een vriendelijke mevrouw vertelde mij dat meneer Pierre oké was. Het zou gaan om een voorzorgsmaatregel. Mocht Pierre een haarscheurtje ontdekken, dan scheelt dat de gemeente al gauw duizenden euro’s bij een eventuele klacht.
Zie je wel, precies wat ik dacht. Het draait altijd om geld. En natuurlijk gaat zoiets weer gepaard met een bullshitbaan. Een huisfotograaf is toch iets uit de vorige eeuw?
Maar de mevrouw stelde mij gerust. Pierre was al jaren met pensioen en kreeg slechts een kleine vergoeding. "Dan is Pierre vast een gepensioneerde huisfotograaf", zei ik. "Nee hoor", antwoordde de mevrouw op het gemeentehuis, "Pierre was vroeger gynaecoloog."
Aha, dus tóch een gluurder!
Kwibus