De spanning was om te snijden, de hele wedstrijd lang. Na eerst een kleine voorsprong te hebben gehad in het begin, keken de Nederlandse handbaldames in de rest van de wedstrijd tegen een achterstand aan.
Martine Smeets, opgegroeid in Geesteren en vaste waarde in Oranje, zal er compleet doorheen zitten. Toch moet zij nog wel om brons spelen. “Wat een enorm kloten zeg”, vat haar oudere zus Annelies treffend samen. “Maar vergeet niet, ze debuteren nu op de Olympische Spelen. Nederland heeft nog nooit eerder meegedaan.” Samen met broertje Torento en zusje Leonie keek ze de wedstrijd bij Café Steggink, op de eerste rij en haast tegen het Harrie’s tv-scherm aan. Met 1 puntje verschil wisten de Franse tegenstanders een ticket in de finale uit het vuur te slepen.
De meiden in het supportershome voor ‘hun’ Martine schreeuwden, juichten, vloekten en tierden alsof hun leven eraan afhing. Een enkeling leek wel te bidden op een goede afloop. Het hielp niet, de halve finale bleek het eindpunt. Na het laatste fluitsignaal werden traantjes weggepinkt. Een ander keek alweer snel vooruit: “Op naar het EK en WK!” Maar eerst wacht nog de strijd om de troostprijs, een bronzen medaille lonkt voor de olympische debutanten.
