Het is alweer een tijdje geleden dat in Tubbergen mensen met een sociaal hart hun krachten bundelden om voor minderbedeelden een gratis moestuin te regelen. Een hobby of kleine bijverdienste voor kansarmen, zo werd destijds vermeld.
Pal achter dr. Schaepman werd een stuk grond gratis beschikbaar gesteld. Er kon zelfs gebruik worden gemaakt van een moestuincoach. Zelfs de zaden en plantjes werden nagenoeg gratis aangeboden, blijkt wel uit minima-moestuintje.
Nu, twee jaar later, ziet het perceel er verlaten uit. Een troosteloze aanblik, zoals te zien op bovenstaande foto. Het project is niet helemaal gelukt of beter gezegd; totaal mislukt. Velen vragen zich af waarom dit ogenschijnlijk prachtige initiatief niet is geslaagd.
Daar kunnen we kort over zijn. Mensen met een groentetuin steken nu eenmaal graag de handen uit de mouwen, hebben doorgaans een hoog arbeidsethos en beschikken over een uitstekend doorzettingsvermogen. Kennelijk ontbreken deze competenties bij een groot deel van de 380.000 mensen in Nederland met een bijstandsuitkering of de 270.000 langdurige werklozen, want een gratis moestuin is niet in trek.
En dat is in Tubbergen vast niet anders, gelet op het feit dat ook hier geen belangstelling is voor ‘werk an de skup’. Nu is in Tubbergen het aantal uitkeringen naar verhouding weliswaar zes keer lager dan in bijvoorbeeld Almelo, maar ook daar barst het niet van de groentetuintjes voor kansarmen.
Overigens wordt er in Tubbergen voor deze groep (ongeveer 150 stuks) wel nagedacht over andere vormen van filantropie, al was het alleen maar om ook alle enthousiaste coaches aan het werk te houden. Dat scheelt weer een bult werklozen.
Onlangs is het perceel door middel van loting beschikbaar gesteld aan iedereen die zich wél wil inspannen. Kennelijk bedoelen ze hardwerkende mensen met een inkomen van Jan Modaal.
Nu hoor ik net van mijn vrouw dat we helaas zijn uitgeloot en ik kan er nog mee leven ook. Een moestuin… pfffff.
Kwibus
