Andere tijden - Column
Er komt maar geen einde aan de schoolvakantie. Week zes alweer. Nog twee te gaan. Zo langzamerhand vraag ik mij wel af of schoolgaande kinderen niet verhongeren, want wie verzorgt nu hun ontbijt?
Daar hoefde gepensioneerd leraar Bert Bekhuis (74) van De Wiekslag zich niet druk om te maken. In zijn tijd aten kinderen gewoon thuis. Bovendien waren taal, rekenen, gedrag, vlijt en netheid belangrijker voor hem dan creatief met kurk of samen ontbijten. Niet voor niets staat ‘meester Bert’ als authentieke pedagogisch opgeleide leraar bij Madame Tussauds (eerste etage).
Vooral gedrag, daar werd veel op gehamerd. En niet alleen op school. Bij ons thuis werd vaak gedreigd met overplaatsing naar het jongensinternaat in het Gelderse Harreveld als er weer eens paar gevulde koeken waren verdwenen. Een nogal zware straf, omdat juist het meisjesinternaat De Goede Herder in Almelo mijn voorkeur had.
Maar wat heeft zo’n internaat nu te maken met ontbijt op school vraagt u zich wellicht af. Nou alles! Want na het ontbijt volgt de lunch, het diner en overnachting. Bovendien biedt een internaat niet alleen de mogelijkheid voor voeding, maar vooral ook voor opvoeding. Twee vliegen in één klap, zeggen deskundigen.
Vandaag de dag worden de ‘juweeltjes’ dagelijks door hun ouders heen en weer gereden naar allerlei soorten opvang, inclusief oppasoma of oppasopa. Sommigen in een wipstoeltje, anderen nog met de borstvoeding in het lunchpakket. Alles bij elkaar een tijdrovende zaak om nog maar niet te spreken over de psychische gevolgen van het kind (of opa en oma).
Dan is het internaat echt de oplossing van de eeuw. Het zijn nu eenmaal andere tijden. Kinderen zijn gewoonweg niet meer te combineren met: werk, sport, uitgaan, seks en andere hobby’s. Mocht het inderdaad die kant opgaan dan worden ook de Wiekslag, de Canisius en Kinderkroon verbouwd tot internaat.
Gelukkig kunnen kinderen in Tubbergen altijd nog in het weekend (het blijven natuurlijk wel je kinderen) samen met hun biologische ouders naar de Troubadour ('n Kaps) in Tubbergen. Een toprestaurant met buiten- en binnenspeelplaats, zodat we zelf gezellig kunnen bieren onder de fraaie overkapping. De herbergier heet u van harte welkom.
Zo ziet je maar, het zijn echt andere tijden. Roken, drinken, luxe huizen, elektrische auto’s en vakanties zijn tegenwoordig zo duur dat minimaal twee salarissen en een erfenis vereist zijn om te overleven. Lang leve de materialistische vooruitgang!
Nu mag ik van mijn vrouw niet over vroeger schrijven, maar zonder verleden geen heden. Aan de Mekkelenbergweg hadden wij destijds een geweldige jeugd, met één salaris en zonder erfenis. Elke dag begon met een stevig ontbijt thuis. Mijn moeder was gediplomeerd huisvrouw (24/7) en mijn vader werkte in de textielfabriek tussen de weefgetouwen, in drie ploegen. 50 jaar lang fietste hij dagelijks naar Hedeman in Almelo, op zijn stroomloze tweedehands Union van ‘Bekkes Gerriet’.
Vakanties vierden we in een De Waard van oude dekens. Gewoon in de achtertuin. Een ijsco van Jopie Langeveld en zwemmen in het grindgat van Wiegers, de Mekkelenberg. Wie netjes oppaste, mocht een dagje mee naar De Waarbeek in Hengelo. Op de fiets. Ook van BG.
Trouwens zo’n internaat 2.0 is gewoon even wennen voor kinderen tot 18 jaar, net als al die gedwongen oppasmogelijkheden. Er zijn altijd wel deskundigen die zoiets een ‘verrijking’ voor het kind vinden.
Tja, alles heeft voor- en nadelen. Zelf bedacht ik mij dat een Internaat ook prettig kan zijn. Eerlijk gezegd heb ik daar al over gedroomd en waande ik mij weer die jongen van vroeger. Nee, geen details, maar spannend was het wel. Een overnachting op de LTS St. Paul, bij de bloedmooie lerares biologie... inclusief ontbijt!
Kwibus
