Sollicitatie - Column

Vroeger belandden mijn sollicitatiebrieven altijd in de prullenbak bij de sollicitatiecommissie. Al in de eerste zin ging het fout, zo ontdekte ik onlangs.

Ooit solliciteerde ik naar de functie van burgemeester in Tubbergen, maar de raad twijfelende aan mijn motivatie en oprechtheid. Vreemd, want voor een luizenbaan is er niemand zo gemotiveerd dan ik. Of is het áls ik?

Nederlands is nu eenmaal een moeilijke taal, vraag het volgende week maar aan de Syriërs in hotel Elsgait. Nu we daar toch zijn, mijn sollicitatiebrief aan het COA is al maanden onderweg. Maar ze hebben nog niets van zich laten horen. Dus die ene Thomas uit Albergen (thans wonende in Almelo), je bent niet de enige die met smart zit te wachten op een ‘zinvolle’ baan.

Deze keer heb ik de brief zelf geschreven. Vroeger deed mijn zoon dat, maar het leverde helaas geen belangrijke baan op. Om enig houvast te hebben las ik al die sollicitatiebrieven nog eens door. Eerlijk gezegd had ik ze niet eerder gezien, maar ze zagen er gelikt uit. Geen wonder natuurlijk, want meneer had er immers voor gestudeerd.

Echter, in de eerste zin ging het al mis. Letterlijk stond er: “Hierbij solliciteert mijn vader naar de functie van...” Zo zie je maar dat je van studeren wel kennis vergaart, maar niet echt slimmer wordt.

Nu ik de brief zelf heb geschreven, ga ik ervan uit dat binnenkort de aanstellingsbrief op de deurmat ligt. Directeur bij het AZC Elsgait lijkt mij op het lijf geschreven. En ik ben natuurlijk supergemotiveerd. Het wordt een klein feestje met alleen familie en vrienden in The Corner bij Morshuis. Daarna spoed ik mij naar de Gravendijk 6 om de geldverslindende toko per direct te sluiten.

De verbouwing van het asielzoekerscentrum tot een idyllisch landhotel zal slechts enkele dagen duren. De noabers hebben reeds toegezegd de handen uit de mouwen te steken. Bij voorbaat dank! En mocht Thomas werkloos blijven; de functie van piccolo is nog vrij.

Kwibus